Bir başkaydı o zamanlar, tertemiz yüzler, merhametli yürekler yaşardı mahallelerde. Büyüğün küçüğü sevdiği koruduğu, küçüğün büyüğe saygısı, ayyuka çıkardı insanların sevgisi... Menekşeler kokardı sokak araları, arnavut kaldırımlı yolları. Her ne kadar zengin değilselerdi de, gönülleri çok büyük servetti, ulaşılamaz dev bir servet... Teneke kaplı evleri, cumbasında neşeli çocukları vardı etrafı seyreden. En güzel oyunları o zamanlarda oynadık sanırım. Amenleri, gazoz kapakları v.s. yuvarlardık umuda misketleri...Hele bayramlar ah ah. Arefe günleri alınan o güzel kıyafetler ve ayakkabılar; sabahı zor beklerdik giyinip kuşanmak için. O mübarek eller öpülürdü, şekerler toplanır, icabında paralarda toplanırdı. Ve tabi olmazsa olmazlardan lunapark, işte tüm paraların harcandığı yer orasıydı. Dolu gider boş dönerdik, tabi o zaman yarınları düşünme telaşı olmadan cömertçe harcıyorduk çocukluğumuzu... Komşunun evinden gelen çorba kokusu, börek kokusu daha sinmeden içimize, soframıza gelirdi... Öyle cömertlik öyle insanlık vardı, paylaşım vardı. Bu günleri bilmeden yaşadık o günleri ve yine bilmeden yarınları yaşıyoruz bugünleri... Tek satırla bir kitapla anlatılacak gibi değildi yaşananlar, bende bende şelalere fısıldadım, o anlatsın coşarak diye...Her yeni şeyin eskimeye mecbur olduğu bu dünyada hep yeni kalmaya çalışıyorduk ama asla eskileri unutmadan... Karşılıksız yardımlar, karşılıksız sevgiler, karşılıksız mutlulukları vardı. Şimdilerde ise karşılıksız çekler kol geziyor. Bir sözün iki edilmediği aşikardı helede bir büyüğün dediyse. Şimdilerde ise bir değil onbeş desek karşılıksız bir iş görülemez olmuş. Vah vah... Her ne kadar özlemle yad etsemde, özlesemde o günleri biliyorumki yaşamam gerek bu günleri, belki yarınları... Anlatacak, anlatılacak çok şeyin olduğu, güzel anılabilen hatıralar yaşamak dileğiyle... Sen ve şen kalın. EMİ.... ( Şimdilerde sıkışmış yaşam blok blok hanelere)
