Bu Şehre Sığmıyorum
..
Şu koca şehirde, bu minnacık kalbi koyacak yer bulamadım. Nerede dursa yalnız, nereye koysam acıyor yüreğim. Ne ayrılık, ne ölüm, ben kendime yanıyorum.
hayallerimi mi, mucizeleri mi bekliyorum? Hiçbiri değil! Bir yere varmayı bekliyorum, o yerin neresi olduğunu bilemeden.
İçime yaptığım yolculuklarda çizdim sınırlarımı. Ben buyum, şimdiki halime yakınım. Ömrün törpüleyerek getirdiği yerdeyim. Bunlar benim erdemlerim, benim tecrübelerim, benim doğrularım. Şimdilik böyleyim!
Kaç vurgun daha geçecek üstümden, kim bilir? Kaç darbe daha aldıktan sonra şekillenecek, yarısı tamamlanmış bu eser? Orasını heykeltıraş bilir ancak bildiğim, camın bile önce sıcakta erimesi gerekir.
Bir cam parçasını, muhteşem bir sürahiye çevirmek için nasıl uğraşıyorsa usta; öyle emek veriyor evren de bize, eritip şekillendirmek için.
Derslerim cebimde, aklım yerinde, arada bir yine sözünü dinlemiyorum dostların ama hata yapmadan da büyüyemiyor insan işte!
İsteyince oluyor mu diyeceksiniz şimdi; oluyor. Aşk dediğin, zaten sen istemden gelmiyor. Ya içten içe, ya dillendirerek, mutlaka istiyorsun da geliyor!
Çok isteyip de gelmeyenler ne yapacak? Gerçekten neden istemediğini sorgulayacak? Mutlaka kıyıda köşede yolunu tıkıyordur aklının. Aşkın eziyetini düşünüyordur, sonrasına takmıştır kafayı. Tekrar üzülmekten korkuyordur. Yeni birine, yeni bir ilişkiye hali olmadığını düşünüyordur. Gerçekten istemek gerek!
Ben dolu dizgin aşığım. Sözcüklerine hayran olduğum bir yazara, renklerinde kaybolduğum bir ressama, bindiğim taksinin şoförüne, bir hayale, bir şiire, yolda karşılaştığım bir çift göze veya kelimelere Arkasına beklentiler koymadan, Yoksa sığmıyorum bu şehre, bu eve, bu mahalleye .
Şu koca şehirde, bu minnacık kalbi koyacak yer bulamadım. Nerede dursa yalnız, nereye koysam acıyor yüreğim. Ne ayrılık, ne ölüm, ben kendime yanıyorum.
hayallerimi mi, mucizeleri mi bekliyorum? Hiçbiri değil! Bir yere varmayı bekliyorum, o yerin neresi olduğunu bilemeden.
İçime yaptığım yolculuklarda çizdim sınırlarımı. Ben buyum, şimdiki halime yakınım. Ömrün törpüleyerek getirdiği yerdeyim. Bunlar benim erdemlerim, benim tecrübelerim, benim doğrularım. Şimdilik böyleyim!
Kaç vurgun daha geçecek üstümden, kim bilir? Kaç darbe daha aldıktan sonra şekillenecek, yarısı tamamlanmış bu eser? Orasını heykeltıraş bilir ancak bildiğim, camın bile önce sıcakta erimesi gerekir.
Bir cam parçasını, muhteşem bir sürahiye çevirmek için nasıl uğraşıyorsa usta; öyle emek veriyor evren de bize, eritip şekillendirmek için.
Derslerim cebimde, aklım yerinde, arada bir yine sözünü dinlemiyorum dostların ama hata yapmadan da büyüyemiyor insan işte!
İsteyince oluyor mu diyeceksiniz şimdi; oluyor. Aşk dediğin, zaten sen istemden gelmiyor. Ya içten içe, ya dillendirerek, mutlaka istiyorsun da geliyor!
Çok isteyip de gelmeyenler ne yapacak? Gerçekten neden istemediğini sorgulayacak? Mutlaka kıyıda köşede yolunu tıkıyordur aklının. Aşkın eziyetini düşünüyordur, sonrasına takmıştır kafayı. Tekrar üzülmekten korkuyordur. Yeni birine, yeni bir ilişkiye hali olmadığını düşünüyordur. Gerçekten istemek gerek!
Ben dolu dizgin aşığım. Sözcüklerine hayran olduğum bir yazara, renklerinde kaybolduğum bir ressama, bindiğim taksinin şoförüne, bir hayale, bir şiire, yolda karşılaştığım bir çift göze veya kelimelere Arkasına beklentiler koymadan, Yoksa sığmıyorum bu şehre, bu eve, bu mahalleye .
