arzum
Forum Tutkunu
Yapamam deyişimde söylerdim bunları...Her seferinde acı çekerek ama doğruluğundan emin bir şekilde...Senin kadar güçlü değildim ki ben...Hiç güçlü değildim belki de...Sadece herkes beni öyle bilirdi...Güçlü,cesur,kararlı...Güçlü değildim ama çok iyi gizledim her şeyimi tüm dünyadan.Mükemmel bir yalancıydım.Tüm dünya inandı benim yalanlarıma;bense inanamadım kendime bir türlü...Kendimi sende kaybettiğime inanamadım...Sana da inanamadım zaten...Beni sevdiğine asla inanamadım,her düştüğümde çekip gittiğini beni bıraktığını görünce...Hiç güçlü olmadım senin kadar ve sen de hiç umursamadın beni,benim seni umursadığım kadar.
Sen hep çekip giderdin en son gidişin olmasın diye ben dua ederdim...Biliyordum tutunduğum tek dalımın sen olduğunu...Koparsan ne yapardım ki?Kime güvenebilrdim ki?Sen de koparsan daha ne kadar devam edebilirdim ki hayat denen dalsız ağaca tırmanmaya?Edemezdim...Kalırdım diye düşündüm...Sonra sen gittin,ben dalsız kaldım.Dalım yoktu...Ben oracıkta birlikte oluşturduğumuz dallara tutunup kaldım...Senin bile koparmaya gücünün yetmediği,benim hayat özümden beslenen dallara...
Ben unutuyorum artık..."."Bu kadarmış demeyi öğreniyorum"."Yepyeni bir ben olacak." derken bile seni düşündüm...Gittiğin günü...O andan sonra bendeki o derin boşluğu...Dev bir bıçak yarası açmıştı ruhumda gidişin...Anlamlandıramamıştım o anı ve o andaki kendimi...Farkettim sonraları...Ben artık ben değilidm ki...Sen çoktan almıştın zaten beni benden ve senle birlikte *****rmüştün...
Sen söyle şimdi.Nasıl devam edeyim ben koşmaya;sen benim ellerimi bırakmışken...Nerden güç alayım;hayatımdaki en güçlü dal kesilmişken...Ne yapayım şimdi;ben bende bile değilken?
Alıntı
Sen hep çekip giderdin en son gidişin olmasın diye ben dua ederdim...Biliyordum tutunduğum tek dalımın sen olduğunu...Koparsan ne yapardım ki?Kime güvenebilrdim ki?Sen de koparsan daha ne kadar devam edebilirdim ki hayat denen dalsız ağaca tırmanmaya?Edemezdim...Kalırdım diye düşündüm...Sonra sen gittin,ben dalsız kaldım.Dalım yoktu...Ben oracıkta birlikte oluşturduğumuz dallara tutunup kaldım...Senin bile koparmaya gücünün yetmediği,benim hayat özümden beslenen dallara...
Ben unutuyorum artık..."."Bu kadarmış demeyi öğreniyorum"."Yepyeni bir ben olacak." derken bile seni düşündüm...Gittiğin günü...O andan sonra bendeki o derin boşluğu...Dev bir bıçak yarası açmıştı ruhumda gidişin...Anlamlandıramamıştım o anı ve o andaki kendimi...Farkettim sonraları...Ben artık ben değilidm ki...Sen çoktan almıştın zaten beni benden ve senle birlikte *****rmüştün...
Sen söyle şimdi.Nasıl devam edeyim ben koşmaya;sen benim ellerimi bırakmışken...Nerden güç alayım;hayatımdaki en güçlü dal kesilmişken...Ne yapayım şimdi;ben bende bile değilken?
Alıntı
