Yeter Ki Sen Mutlu Ol..

Seni ne çok sevdim ben. Ne çok gözyaşı döktüm senin için. Geceleri sen yatağında meleklerin kanatlarıyla uçarken ben penceremin önünde senin rüyana girmek için dua ederdim. Bir bakışına, bir dudak kıvrımında titreşen gülüşüne ulaşmak için dünyanın bütün çiçeklerini önüne sererdim.
Şiirler, şarkılar, sevgiler içimde tutuşan bir ateş, onun yangınında senin için kül kesildim. Ağır hastalar geceyi zor geçirir. Sabahı bekler kırgın yürekler, hasta umutlar, yalnız ruhlar. Yalnızdı gecelerim. Hastaydı gecelerim. Kan kaybından giden bir yaralı gibi umarsızdı gecelerim. Bir uçurumun kenarına beni taşıyan karabasandı gecelerim.
Adına yalnızlık dedim. Sensizlik dedim.. Sen beni bilmedin, beni tanımadın, beni sevmedin.. Bu bir ölümdü, bu bir fermandı .. Bıçak kesmez artık beni, ip asmaz, çeküller yüreğimi taşımaz. Yaşamak mümkün değil, yalnızlık karanlık kapılarıyla üstüme kapandı. Amansız acılar içindeyim.
Ey Sevdiğim.. Ben seni ne çok sevdim. Dünya bildi, bir sen bilmedin. Yalnızlığın diğer adı aşka karşılık almamaktır. Kaçılamayacak kadar yakın, tutulamayacak kadar uzak bir yerdesin..
Benim aşkıma yalnızlık kucak açtı. Senin yokluğuna dokundum, içim yandı. Odamın çıldırtan sessizliğinde sana seslendim. Yankısı döndü dolaştı, senin kapıların bana kapalı. Kendi sesim yine bana ulaştı. Anladım ki beni hiç duymayacaksın.

Sana sitem edemem. Sana kırılamam. Bir tek dileğim var senden, son bir tek isteğim. O da MUTLU OLMAN.

MUTLU OL SEVDİĞİM.. BİRİCİĞİM.. AŞKIM. NEREYE, KİME GİDERSEN GİT YETER Kİ SEN MUTLU OL...

Sana uzak kentlerin birinde zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsamaktı.Akşam güneşi onca zaman üstünde,eskimeyen bir düşüncesin şimdi...İnsan her gün anımsar mı aynı gözleri ?Seni Seviyordum ve senin haberin yoktu...Saçlarını izliyordum uzaktan...Kulağının arkasına düşüşü ve burnun herkesten başkaydı işte..Güldüğün zaman yukarı bakardın.Yukarı bakan başın ve gözlerin vardı.Ne güzeldiler...Sen bilmiyordun ben seni seviyordum..Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler.Duvarlara,vitrin camlarına,kaldırımlara çarpıyordu...Geri dönüyordu çoğalarak...Senin ismini duyduğum masalarda...Erteliyordum herşeyi...Herşeyi ertelebildiğim oluyordunşkalp ağrısı oluyordun,birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun..Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk..Dönemeçler geçiyor köprüler göz alıyor...Ve bazen tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk..CESURDUK!Ufuk çizgisi maviydi,gün batımı hep turuncu...Ve kırmızıydı bütün karanfiller..Ben seni seviyordum SEN bilmiyordun...!! Sevinçlerim oluyordun ara sıra...Ama sen hiç bilmiyordun..Sonra herhangi biri oldun bütün seviçlerim bittikten sonra...Yağmur yağdı serin haziran akşamlarında..Sonra bir gün uzaktan gördüm seni.. Saçların bana inat,Başın herşeye meydan okuyarak..İşte yine aynıı....Kalbimi acıttın her zamanki gibi...Değiştik sanıyordum..Sen yine bilmiyordun..ŞİMDİ bunu san anlatsa birileri
Kim bilir_??
Ya DA BOŞVER BİLME EN İYİSİ.....

her zamanki gibi gelişin harika gerçekten süper bir yazı.bende bu yazıyı.bir zamanlar çok değer verdiğim. insana havale ediyorum.