İçinde bulunduğumuz modern çağda öyle bunaldık, modern kültür adıyla savrulduğumuz kültürsüzlük içinde öyle daraldık ki âsûde zaman ve mekânlardan bir teselli arar olduk.
Hayhuy içinde hayatın manâsını da lezzetini de yitirip yarış atı gibi sadece koşuyoruz. Telâşla ve anlamsızca. Mutlu olmak için yaptıklarımız ve edindiklerimiz ise mutluluk vermek şöyle dursun, sırtımıza ayrıca yük oluyor. Boşa harcanan zaman ve duymazdan gelinen vicdan intikamını alıyor. En hafif bedel huzursuzluk ve stres. ?İşte geldik gidiyoruz; dedik o yüzden. Nereden nereye? sorusunu hatırlatması ümidiyle. Yaşam anlamsız belki ama ?hayat' manâsız değil.
