Yalnızlığı Anlat Bana

Gurbet zordur bavulla gelirsin tabutla gidersin (
Yanlizlik böyle birseydir (

insanın
boşluk duygusuyla karışık kendini dünyadan kopmuş hissetme duygusudur. Yalnızlık, arkadaş eksikliğinden veya başkalarıyla birlikte olma arzusundan daha da öteye giden bir duygudur

yalnizlik kendini aramaktir
kendini bulana kadar yalnizsin

Meğer yalnızlık yanıbaşımızda bizi beklermiş. Gözlerimiz gerçekte körmüş.
‘’Aramadıkça bulamazsın- Aşığın kârıda budur. Sen kör oldukça onu arayamazsın ki bulasın’’ Aradım ve buldum. Ama sen hâlâ bulunmak için kaybolmaktasın…
Kavuşma süregeldikçe yalnızlık da var olacak.
Sevmek var oldukça ayrılıklar hep yaşanacak bir yerlerde.
Gülmek var oldukça ağlamak da olacak.
Sessizlik oldukça; gürültü bir yerlerden kopacak.
Dünya döndükçe kıyamet hep pusuda bekleyecek.
Ölüm ölümü öldürmedikçe, Yaradana yalnızlık hep devam edecek.
Ve…
Ölümün bile güzeli olacak

Hadi bana kendini anlat. Zor mu bu kadar kendini anlatmak?
Ben hep kendimi, senin hüzün dolu kollarına bırakırken hiç tereddüt ediyor muydum. Peki ya seni çevreleyemeyen duvarları ben örmeye çalışıyorsam, bana kızıp anlatmayacak mısın bir şeyler.
Mesela geceleri anlat, ölmeyi anlat, susmanın ne büyük nimet olduğunu anlat.
Biliyorum senin de anlatacakların var elbet insanlara. Dünyada seni duymayan, yaşamayan ve hissetmeyen hiç kimse yok! Olamaz da.
Her şeyin bir yalnızlığı var çünkü. Sılanın, annenin, gözlerin, umudun ve daha doğrusu insanların yalnızlığı. Hangisi senden uzak ki?
Ama sen kendini saklamakta pek hünerlisin farkındayım…
Sen anlatmıyorsun diye, başkaları yani yabancılar anlatıyor Aşkı, kavuşmayı. Böyle olmamalı ey yalnızlık… olmamalı…
Hadi anlat bana yalnızlık!

Yalnızım çünkü sen varsin
Gel desen gelirdim
Gittiğin uzakta bendim..