Bilmem, sensiz kaçıncı gecem. Şimdi yoksun yanımda, yanlızım gönül bağımda. Nedensiz gidişin, öyle koyduki, nasıl anlatsam. Gözyaşlarım nehir oldu aktı, o nehirlerde dönersin diye hep sandalları hazır tuttum. Oysa sen hiç dönmeyecektinki. Ahh bu nedensiz gitmeleri kimbilir, kaç kişi daha bekliyor gidenleri. Binbir umutla her yeni güne dönersin diye öyle bir sarılıyorum ki, ama sonra ellerim bomboş. Biliyormusun çiçekler bile boynunu büktü, sen gittiğinden beri boynu yerde. Ya ben hiç boynumu kaldıramadım ki. Karanlığı sevmezdim bilirsin, ama şimdi ya şimdi en büyük dostum karanlıklar oldu. Neden biliyormusun, sen gidince ben zaten karanlık oldum. Oysa seninle bembeyaz sayfalar açmıştık, nede güzel hayallere dalmıştık. Evet meğer bizimkisi bir hayalmiş onu anladım. Olsun, ben yinede beklerim. Her ne kadar dönmesende her ne kadar sevmesende. Kendine haksızlık ediyorsun, biliyorum sende seviyorsun, ama gururuna yenilmek istemiyorsun. Hep güçlü olmak istiyorsun. Bırak bazen yenil, yenil de hayallerin gerçek olsun. Ne olmuş sevgine yenilsen, oysa kazanacaksın bilmeden.Nedensiz gitmeln çok koydu bana. Bir bilsen, ah bir bilsen ne feryatar kopardı yüreğinde bir bilsen. Çok kereler bağardım nefessiz kalıncaya değin, sesimi duyarsın ümidiyle. Odamın karanlık duvarlarına gözlerimle resmini çiziyorum, her zerreni tüm güzelliğini. Doyamıyorum, saatlerce duvarlara bakakalıyorum, bir an gözlerim kapansa daha o resim olmayacak duvarda diye ödüm kopuyor. Ahh bu nedensiz gitmeler...
