Kalbi olanin hüznü de vardir

~meLek~

GalataSaray'ım
Biz hüzne sahip ol/a/madık
Katışıksızdı hüzün ak-paktı.
Garipti yalnızdı saf ve berraktı.
Dua idi bazen bir sığınaktı
Biz hüzne sahip ol/a/madık!..

Öteledik hor ellerle
Kem dillerle hoyrat duyguların gerisine iteledik
‘Bize en son sen gerek elbet sana da sıra gelecek’ dedik
Gülelim az biraz mutlu olalım istedik
Biz hüzne sahip ol/a/madık!..

”Dostum” diyemedik hiç!
Efendiler Efendisi (aleyhissalatu vesselam) gibi dost belleyemedik onu
Yüreğimizle bir türlü tanıştıramadık
Sinemizde ufacık bir yer ayır/a/madik ona
Şöyle hazin bir sohbetle mahzun ol/a/madık..
Ne vicdanımızda bir sızı
Ne de kalbimizden bir yol bulamadık mukaddes hüzne..

Biz hüzne sahip ol/a/madık
Kaçtık köşe bucak saklandık.
Hüzünle bulunmak
Hüzne bulanmak
Hüzne bilinmek istemedik.
Biz hüzne sahip ol/a/madık...​
 
Top