Daha Çok Sevmeliyim!
Bugün efkarlıyım, sebebi yok, öyleyim. Yine gece avutuyor gönlümü. Karanlığa sığınmış, bütün sevdaların ötesinde bir yüreğim.
Kaç sigara içmişsem bugüne kadar, kaç dostun omzunda ağlamışsam, kaç kahkaha savurmuşsam, kaç anı biriktirmişsem cebimde, kaç bedel ödemişsem, o kadarım.
Rüzgarda aralık kalmış pencere gibi kendime çarpıyorum. Kendime ne kadar zalimsem, dışarıya o kadar yumuşağım.
Bu bedene hapsolmuş, başka yerlere ait bir ruhum. Dünyanın tepesinden durmalıydım aslında, kuşlar gibi uçabilmeliydim. Oradan seyretmeliydim alemi, orada öğrenmeliydim benliği.
Gönlümün sevebildiği kadar insanım. Aşkı sonuna kadar, tutkusu, vahşeti, asaletiyle yaşayabildiğim kadar varım. Sevginin orta yerine uyuyakalırım. Rüyalarım bile sevdaya çıkar benim, ancak o zaman bu dünyayı anlarım.
Namerde muhtaç olmadan yaşamak derdindeyim. Paranın, pulun ötesindeyim. Ne kadar param olsa, yine iki tabakla doyacak karnım, biliyorum. Ben kendimi terbiye etme peşindeyim.
Ölümden korkmam. Ne olacak? En fazla aslıma rücu ederim. Zaten koca evrende bir hiçtim, geldiğim yere geri dönerim. Bütün mesele, elimde kaç sevgi tutacağımdır; ben bir tek o hesabı bilirim.Gereksiz yere gurur yapmam ama onurlu bir yaşamı becerebilmeliyim. Dik duran kafamı, kendi yanlışlarımla eğmemeliyim. Duvarlara çarparak öğreniyor insan fakat çarptığımın duvar olduğunu bilmeliyim.
Boş, yüreksiz, kötü insanlara ayıracak enerjim yok. Ben yaşamın acemisiyim. Öğrenecek öyle çok şey, gidilecek öyle çok yer, sevilecek o kadar çok canlı var ki; zamanımı iyi değerlendirmeliyim.
Akreple yelkovanın hışmına uğruyor hayat. Bazen biz önde görünsek de, hep ileride duruyor zaman. Değişiyoruz. Tenimiz, aklımız, ruhumuz değişiyor. Vakte yetişmek zor!
Vefadan yana bonkörüm de, daha çok affetmeyi öğrenmeliyim. Kulun kula ettiğine dayanmıyor yürek ama kendimi eğitmeliyim. İnzivaya çekilip yükselmek marifet değil, asıl bu kargaşanın ortasında sakin kalmayı becerebilmeliyim. Daha çok sevmeliyim, daha koyu aşık olmalıyım. Daha büyük özlemeliyim çiçeğin kokusu, dostun omzunu, annemin gülüşünü, sevdanın büyüsünü. Sevdikçe büyürüm ben, daha fazla sevmeliyim .
Candan Ünal
Bugün efkarlıyım, sebebi yok, öyleyim. Yine gece avutuyor gönlümü. Karanlığa sığınmış, bütün sevdaların ötesinde bir yüreğim.
Kaç sigara içmişsem bugüne kadar, kaç dostun omzunda ağlamışsam, kaç kahkaha savurmuşsam, kaç anı biriktirmişsem cebimde, kaç bedel ödemişsem, o kadarım.
Rüzgarda aralık kalmış pencere gibi kendime çarpıyorum. Kendime ne kadar zalimsem, dışarıya o kadar yumuşağım.
Bu bedene hapsolmuş, başka yerlere ait bir ruhum. Dünyanın tepesinden durmalıydım aslında, kuşlar gibi uçabilmeliydim. Oradan seyretmeliydim alemi, orada öğrenmeliydim benliği.
Gönlümün sevebildiği kadar insanım. Aşkı sonuna kadar, tutkusu, vahşeti, asaletiyle yaşayabildiğim kadar varım. Sevginin orta yerine uyuyakalırım. Rüyalarım bile sevdaya çıkar benim, ancak o zaman bu dünyayı anlarım.
Namerde muhtaç olmadan yaşamak derdindeyim. Paranın, pulun ötesindeyim. Ne kadar param olsa, yine iki tabakla doyacak karnım, biliyorum. Ben kendimi terbiye etme peşindeyim.
Ölümden korkmam. Ne olacak? En fazla aslıma rücu ederim. Zaten koca evrende bir hiçtim, geldiğim yere geri dönerim. Bütün mesele, elimde kaç sevgi tutacağımdır; ben bir tek o hesabı bilirim.Gereksiz yere gurur yapmam ama onurlu bir yaşamı becerebilmeliyim. Dik duran kafamı, kendi yanlışlarımla eğmemeliyim. Duvarlara çarparak öğreniyor insan fakat çarptığımın duvar olduğunu bilmeliyim.
Boş, yüreksiz, kötü insanlara ayıracak enerjim yok. Ben yaşamın acemisiyim. Öğrenecek öyle çok şey, gidilecek öyle çok yer, sevilecek o kadar çok canlı var ki; zamanımı iyi değerlendirmeliyim.
Akreple yelkovanın hışmına uğruyor hayat. Bazen biz önde görünsek de, hep ileride duruyor zaman. Değişiyoruz. Tenimiz, aklımız, ruhumuz değişiyor. Vakte yetişmek zor!
Vefadan yana bonkörüm de, daha çok affetmeyi öğrenmeliyim. Kulun kula ettiğine dayanmıyor yürek ama kendimi eğitmeliyim. İnzivaya çekilip yükselmek marifet değil, asıl bu kargaşanın ortasında sakin kalmayı becerebilmeliyim. Daha çok sevmeliyim, daha koyu aşık olmalıyım. Daha büyük özlemeliyim çiçeğin kokusu, dostun omzunu, annemin gülüşünü, sevdanın büyüsünü. Sevdikçe büyürüm ben, daha fazla sevmeliyim .
Candan Ünal
