Hindistan’da bir sucu, boynuna astığı uzun bir sopanın uçlarına taktığı iki büyük kovayla su taşırmış. Kovalardan biri çatlakmış. Sağlam olan kova her seferinde ırmaktan patronun evine ulaşan uzun yolu dolu olarak tamamlarken, çatlak kova içine konan suyun sadece yarısını eve ulaştırabilirmiş. Bu durum iki yıl boyunca hergün böyle devam etmiş. Sucu her seferinde patronun evine sadece 1.5 kova su götürebilirmiş.
Sağlam kova başarısından gurur duyarken, zavallı çatlak kova görevinin sadece yarısını yerine getiriyor olmaktan dolayı utanç duyuyormuş.
İki yılın sonunda birgün çatlak kova ırmağın kıyısında sucuya seslenmiş:
- Kendimden utanıyorum ve senden özür dilemek istiyorum!
“Neden?” diye sormuş sucu. Kova:
- Çünkü iki yıldır çatlağımdan su sızdığı için taşıma görevimin sadece yarısını yerine getirebiliyorum. Benim kusurumdan dolayı sen bu kadar çalışmana rağmen emeklerinin tam karşılığını alamıyorsun! demiş.
Sucu şöyle cevap vermiş:
- Patronun evine dönerken yolun kenarındaki çiçekleri fark etmeni istiyorum!
Gerçekten de tepeyi tırmanırken çatlak kova patikanın bir yanındaki yabani çiçekleri ısıtan güneşi görmüş.
Fakat yolun sonunda yine suyunun yarısını kaybettiği için kendini kötü hissetmiş ve yine sucudan özür dilemiş. Sucu kovaya sormuş:
- Yolun sadece senin tarafında çiçekler olduğunu ve diğer kovanın tarafında hiç çiçek bulunmadığını fark ettin mi? Bunun sebebi benim senin kusurunu bilmem ve ondan faydalanmamdır. Yolun senin tarafına çiçek tohumları ektim ve hergün biz ırmaktan dönerken sen onları suladın. İki yıldır ben bu güzel çiçekleri toplayıp onlarla patronumun sofrasını süsleyebildim. Sen böyle olmasaydın, o evinde bu güzellikleri yaşayamayacaktı.
Hepimizin kendimize has kusurları vardır. Hepimiz aslında kovalarız. Büyük planda hiçbir şey ziyan edilmez.
Kusurlarınızda gerçek gücünüzü bulduğunuzu bilirseniz, siz de güzelliklere sebep olabilirsiniz.
Sağlam kova başarısından gurur duyarken, zavallı çatlak kova görevinin sadece yarısını yerine getiriyor olmaktan dolayı utanç duyuyormuş.
İki yılın sonunda birgün çatlak kova ırmağın kıyısında sucuya seslenmiş:
- Kendimden utanıyorum ve senden özür dilemek istiyorum!
“Neden?” diye sormuş sucu. Kova:
- Çünkü iki yıldır çatlağımdan su sızdığı için taşıma görevimin sadece yarısını yerine getirebiliyorum. Benim kusurumdan dolayı sen bu kadar çalışmana rağmen emeklerinin tam karşılığını alamıyorsun! demiş.
Sucu şöyle cevap vermiş:
- Patronun evine dönerken yolun kenarındaki çiçekleri fark etmeni istiyorum!
Gerçekten de tepeyi tırmanırken çatlak kova patikanın bir yanındaki yabani çiçekleri ısıtan güneşi görmüş.
Fakat yolun sonunda yine suyunun yarısını kaybettiği için kendini kötü hissetmiş ve yine sucudan özür dilemiş. Sucu kovaya sormuş:
- Yolun sadece senin tarafında çiçekler olduğunu ve diğer kovanın tarafında hiç çiçek bulunmadığını fark ettin mi? Bunun sebebi benim senin kusurunu bilmem ve ondan faydalanmamdır. Yolun senin tarafına çiçek tohumları ektim ve hergün biz ırmaktan dönerken sen onları suladın. İki yıldır ben bu güzel çiçekleri toplayıp onlarla patronumun sofrasını süsleyebildim. Sen böyle olmasaydın, o evinde bu güzellikleri yaşayamayacaktı.
Hepimizin kendimize has kusurları vardır. Hepimiz aslında kovalarız. Büyük planda hiçbir şey ziyan edilmez.
Kusurlarınızda gerçek gücünüzü bulduğunuzu bilirseniz, siz de güzelliklere sebep olabilirsiniz.
