Bardaktan boşanırcasına yağan yağmura bile aldırmadan, oradan oraya savuran rüzgarı hissetmeden, delicesine koşuyordum gecenin bilmem kaçında... Gözümün görebildiği her yere bakıyorum, ama yoksun... İçim titriyor, sesim çıkmıyor, yüzüm gülmüyor... Solgun ve durgun... Avare avare bakınıyorum bom boş gözlerle... Yoksun, yine yoksun... Belki çok uzaklardasın, belki de çok yakın... Belki ben göremiyorum, belki de sen saklanıyorsun... Sobe yapsın istiyorsun hayatın kendisi... Yokluğun işlemiş içime... Nereye, nerelere giderim ben şimdi, nerelerde arar bulurum... Rıhtıma yürüdüm umutsuzca, derinden bir of çekerek... Belki orada bir sandal kıyısında bulma ümidiyle seni... Belki de sere serpe kumlara uzanmış, bekliyordun beni... Kim bilir... Saatlerce aradım durdum, zaman dursa, geçmişe dönebilsem bir anlık... Biliyorum, çok şey istiyorum, ama bil ki senin için, bizim için... Kendimden çok seni düşündüm hep... Ve sen yine yoksun... Acaba diyorum bazen, hiç olmadı aslında ben hayal gördüm... Belkide bir özlem içinde olduğumdan öyle düş kurdum ve bende bir düşün peşinden koşuyordum... Acaba... Öyle bile olsa ben o düşlerin peşinden hep koşacağım... Yorgunluklara, zorluklara bile aldırmadan bir ömür... Yine yoksun... Ama hep bende var olacaksın....
( Sevdiklerinize yokluğunuzu hissettirmeyin, hiç bir sevdiğinizin yokluğunu hissetmeyin... Her daim beraber olun. EMİ. )
( Sevdiklerinize yokluğunuzu hissettirmeyin, hiç bir sevdiğinizin yokluğunu hissetmeyin... Her daim beraber olun. EMİ. )
