Uyandım,
gözlerimi yine senin geleceğini düşünerek açtım.
Ne acı ki yine yoksun.
Yine yoksun, martıları bırakamadın bugünde dimi, yoksa hasta mı oldun, sanırım bugün baban evdeydi ondan çıkıp gelemedin, bugün pazar…
Her gün hep kendimi kandırdım gelmemenin sebebinin ben değil de başka şeyler olduğunu düşünerek…
Hep kendimi kandırma oyunları oynadım çocuklar gibi gülerek şehrimizde…
Hayat benle dalga geçer oldu sen bunu göz göre göre benimle oyunlar oynamasına izin verdin…
Gün devam ediyor sensiz,
öğlen olmuş ben yeni kahvaltı ediyorum.
Baksana günün zamanları bile sen yokken değişti benim için.
Sen yokken çok şey değişti aslında, hiçbir şey eskisi kadar huzur vermiyor kalbime, yürüyen bir beden var sadece. Hayat vurdumduymaz olmuş bana, her yeni bir günde daha da acımasız oluyor…
Ne yaptım ben bu kadar acı çekecek diye sormadan da edemiyorum sana, hayata? Bildiğim ama bilmekten korktuğum o kadar çok cevaplanmamış soru var ki beynimin havuzunda, korkuyorum…
Ağlamak bile sıradan bir şey oldu benim için.
Her şey beni sensizlikle baş başa bırakmak için uğraşıyor, ben savaşmaya devam etsem de yavaş yavaş yenik düşüyorum aşk meydanında…
Gücüm tükeniyor imkânsız olan seni yaşarken…
Dibe vurmuş gibi hissediyorum benliğimi, çıkarmak o kadar zor ki enkaz yığınım çok büyük çünkü… Öyle bir enkaz ki, bütün anılar parçalar halinde etrafa saçılmış. Yalanlar, gerçekler, duygular, kavramlar denizinde yüzüyorum sanki.
Bir yanda geleceğin hayalleri, bir yanda geçmişin anıları… Ne zaman nefes almak için su üstüne çıkmak istesem gelecekte boğuluyorum.
Savaşmayı, yüzmeyi denesem yoruluyorum.
Ya nefes al artık, ya da öl…
Alıntı
gözlerimi yine senin geleceğini düşünerek açtım.
Ne acı ki yine yoksun.
Yine yoksun, martıları bırakamadın bugünde dimi, yoksa hasta mı oldun, sanırım bugün baban evdeydi ondan çıkıp gelemedin, bugün pazar…
Her gün hep kendimi kandırdım gelmemenin sebebinin ben değil de başka şeyler olduğunu düşünerek…
Hep kendimi kandırma oyunları oynadım çocuklar gibi gülerek şehrimizde…
Hayat benle dalga geçer oldu sen bunu göz göre göre benimle oyunlar oynamasına izin verdin…
Gün devam ediyor sensiz,
öğlen olmuş ben yeni kahvaltı ediyorum.
Baksana günün zamanları bile sen yokken değişti benim için.
Sen yokken çok şey değişti aslında, hiçbir şey eskisi kadar huzur vermiyor kalbime, yürüyen bir beden var sadece. Hayat vurdumduymaz olmuş bana, her yeni bir günde daha da acımasız oluyor…
Ne yaptım ben bu kadar acı çekecek diye sormadan da edemiyorum sana, hayata? Bildiğim ama bilmekten korktuğum o kadar çok cevaplanmamış soru var ki beynimin havuzunda, korkuyorum…
Ağlamak bile sıradan bir şey oldu benim için.
Her şey beni sensizlikle baş başa bırakmak için uğraşıyor, ben savaşmaya devam etsem de yavaş yavaş yenik düşüyorum aşk meydanında…
Gücüm tükeniyor imkânsız olan seni yaşarken…
Dibe vurmuş gibi hissediyorum benliğimi, çıkarmak o kadar zor ki enkaz yığınım çok büyük çünkü… Öyle bir enkaz ki, bütün anılar parçalar halinde etrafa saçılmış. Yalanlar, gerçekler, duygular, kavramlar denizinde yüzüyorum sanki.
Bir yanda geleceğin hayalleri, bir yanda geçmişin anıları… Ne zaman nefes almak için su üstüne çıkmak istesem gelecekte boğuluyorum.
Savaşmayı, yüzmeyi denesem yoruluyorum.
Ya nefes al artık, ya da öl…
Alıntı
