Hep hudutlarımın en kuytularında senle konuşurken
soytarı ezilmelerinde kirlenmiş yüzümü yıkadım
gündüzleri beklemeden hep safak sonlarına an kala
Boyun eğmişliğin sessiz nidalarıyla süslüydü kelimelerin.
kaderin önüne katıp götürdüğü
acemi bir çocuktum karşında
her veda türküsü söylendiğinde
Bir cellatın önünde boynunu kaçırmaya çalışan bir kurban
Bazen olmazlar oldu kurtuldum
bazende karaya vurmuş bir beyaz güvercin oldum.
ölümü bile ayaklarının dibinde yaşamak isteyen.
dağların karı üşürmü
ben üşüdüm
Acaba gülüyormu
üzülüyormu
beni üşüyor mularında
uyumasını bilmeyen oyuncak bebek gibiydim
her daim senin düşlerine hazır..
Hafızamın en aydınlık odalarında
gülümsemesini öğrendiğim saklı kente oynayan bir çocuktum sende
şimdi ise
anıların gözlerine yüklediğim sakıncalı bir adam
uzaktan bile sana yüreğine dokunmasını bilen
hayat sihirbazın gibi..
içindeki çoçukları güldüren eğlendiren
gözyaşlarını boyalarında saklayan bir palyanço
Nasıl çırpındım anlatabilmek için sana.
bildik herşeyin
anlamsızlık çarkında kaybolduğu bir hava boşluğundaydık.
Hep bir yerden vurulduk
adını bilip sakladığımız serseri kurşanlar buldu bizi
ikimizde ele vermedik sevdamızı
korkunun önünde duran namlu gibi hep vurmalarını bekledik.
İşte şimdi ki zamanın bize bakışı
kutsal kitapların yırtılan sayfaları gibi
yitik yaralı sekilde
nemli bir ıslaklığın direnişine girmiş gözlerle bakmaktayız
birbirimize
Hani kum tanelerini tek tek taşıyıp
yüreğimizin suyuyla kayalaştırdığımız bu dağa
hiçbir eşkiyanın ayak izi girmeyecekti..
Korkularımıza direnemedik
sevgimize adını bilmediğimiz kimsayal karışımlarda çözelti yaptık
Dönüşümü yok olmak olduğunu bile bile
Çünkü sen korkularına yenildin
ben ise savaştığım korkularına
Yasak yanlarım kırıyor kanatlarımı.
Kanıyorum...
Hayallerim bile çevrili tel örgülerle.
Kaçamak saatlerim var ancak sana adayabildiğim...
Akreple yelkovan
sen olduğun saatlerde Dost bana.
Bazen düşünüyorum da
yalnızca o bir saati yaşayabilmek için yaşıyorum
onlarca saati...
Nefes alabildiğim,
hissedebildiğim...
Rüyaların dokunulabilir olduğu çoçuk zamanlarım oluyorsun işte
Sen benim eksiğim
Yarım kalmışlığım.
Bazen kocaman bir gülümseme izin ister yayılmak için yüzümde
veririm o izni ve beklerim.
Eksik kalır gülümseyişim
Tamamlamak için seni bekler tüm hüçrelerim
yarınıma katamadığım.
Kazanamadığım,
yenilgileri zafer,
zaferleri yenilgi kılan savaşımsın...
soytarı ezilmelerinde kirlenmiş yüzümü yıkadım
gündüzleri beklemeden hep safak sonlarına an kala
Boyun eğmişliğin sessiz nidalarıyla süslüydü kelimelerin.
kaderin önüne katıp götürdüğü
acemi bir çocuktum karşında
her veda türküsü söylendiğinde
Bir cellatın önünde boynunu kaçırmaya çalışan bir kurban
Bazen olmazlar oldu kurtuldum
bazende karaya vurmuş bir beyaz güvercin oldum.
ölümü bile ayaklarının dibinde yaşamak isteyen.
dağların karı üşürmü
ben üşüdüm
Acaba gülüyormu
üzülüyormu
beni üşüyor mularında
uyumasını bilmeyen oyuncak bebek gibiydim
her daim senin düşlerine hazır..
Hafızamın en aydınlık odalarında
gülümsemesini öğrendiğim saklı kente oynayan bir çocuktum sende
şimdi ise
anıların gözlerine yüklediğim sakıncalı bir adam
uzaktan bile sana yüreğine dokunmasını bilen
hayat sihirbazın gibi..
içindeki çoçukları güldüren eğlendiren
gözyaşlarını boyalarında saklayan bir palyanço
Nasıl çırpındım anlatabilmek için sana.
bildik herşeyin
anlamsızlık çarkında kaybolduğu bir hava boşluğundaydık.
Hep bir yerden vurulduk
adını bilip sakladığımız serseri kurşanlar buldu bizi
ikimizde ele vermedik sevdamızı
korkunun önünde duran namlu gibi hep vurmalarını bekledik.
İşte şimdi ki zamanın bize bakışı
kutsal kitapların yırtılan sayfaları gibi
yitik yaralı sekilde
nemli bir ıslaklığın direnişine girmiş gözlerle bakmaktayız
birbirimize
Hani kum tanelerini tek tek taşıyıp
yüreğimizin suyuyla kayalaştırdığımız bu dağa
hiçbir eşkiyanın ayak izi girmeyecekti..
Korkularımıza direnemedik
sevgimize adını bilmediğimiz kimsayal karışımlarda çözelti yaptık
Dönüşümü yok olmak olduğunu bile bile
Çünkü sen korkularına yenildin
ben ise savaştığım korkularına
Yasak yanlarım kırıyor kanatlarımı.
Kanıyorum...
Hayallerim bile çevrili tel örgülerle.
Kaçamak saatlerim var ancak sana adayabildiğim...
Akreple yelkovan
sen olduğun saatlerde Dost bana.
Bazen düşünüyorum da
yalnızca o bir saati yaşayabilmek için yaşıyorum
onlarca saati...
Nefes alabildiğim,
hissedebildiğim...
Rüyaların dokunulabilir olduğu çoçuk zamanlarım oluyorsun işte
Sen benim eksiğim
Yarım kalmışlığım.
Bazen kocaman bir gülümseme izin ister yayılmak için yüzümde
veririm o izni ve beklerim.
Eksik kalır gülümseyişim
Tamamlamak için seni bekler tüm hüçrelerim
yarınıma katamadığım.
Kazanamadığım,
yenilgileri zafer,
zaferleri yenilgi kılan savaşımsın...
