billie holiday'in strange fruit şarkısını dinlemenizi öneriyorum..
Güney’in ağaçlarında yetişir garip bir meyve,
Yapraklarında kan, köklerinde kan,
Kara bedeni güneyin meltemiyle sallanır,
Kavak ağaçlarından sarkar bir garip meyve.
Gösterişli Güney’in pastoral manzarası,
Gözler şişmiş, çarpılmış ağzı,
Manolyaların parfümüne, tatlı ve taze,
Aniden karışır kavrulan bir bedenin kokusu.
Kargaların koparması içindir bu meyve,
Yağmurun ıslatması, rüzgarın emmesi,
Güneşin çürütmesi, ağaçların düşürmesi için,
Garip olduğu kadar acıdır bu meyve.
ayırmak-kayırmak-ötekileştirmek...
seçemediğimiz ten rengimiz,bir küçük bebekken, hangi aileye mensup olduğumuzu bilemeden bunu değiştiremeyişmiz, belki doğuda, belki de batıda doğduk. beki müslüman olarak yetiştirildk belki hristiyan. sünniyiz ya alevi... bunları bizler seçmiyoruz.
fakat dünya, ''İNSAN'' nedir bilmeyen, yüreği kirlenmiş ayırıcılarla, kayırıcılarla dolup taşıp devam ediyor...
Abel Meeropol'ün şiir olarak yazdığı, ve şarkı biçimini Billie Hliday'in seslendirdiği bu şarkı....öylesine acıklı, öylesne acı....
bu şarkının altında yatan gerçeği, Elif Şafak'tan bir alıntıyla açıklamış olmak istiyorum.
''sene 1930.. yer İndiana. Amerika'da ırkçılığın ve nefret söyleminin ayyuka çıktığı dönemler. iki siyah genç, sırf derilerinin renginden ötürü, durup dururken yol ortasında bir grup beyaz erkek tarafından kovalanırlar. ''siyahları istemiyoruz'' diye bağırır arkadaki güruh. ''defolun topraklarımızdan.'' iki siyah delikanlı panik içinde koşmaya başlarlar.ama kovalayanlar onlardan daha hızlı çıkar. onlarca insan,savunmasız ve silahsız iki kişiye tekme tokat girişir, çullanırlar.gençleri ölesiye döver, ardından linç eder,sonra da cansız bedenlerini bir ağacın dallarından sallandırırlar, bölgedeki öteki siyahlara da ibret olsun diye.iki delikanlının bedeni ağacın dallarında sallanır, karayelde titreşen yapraklar gibi...''
Güney’in ağaçlarında yetişir garip bir meyve,
Yapraklarında kan, köklerinde kan,
Kara bedeni güneyin meltemiyle sallanır,
Kavak ağaçlarından sarkar bir garip meyve.
Gösterişli Güney’in pastoral manzarası,
Gözler şişmiş, çarpılmış ağzı,
Manolyaların parfümüne, tatlı ve taze,
Aniden karışır kavrulan bir bedenin kokusu.
Kargaların koparması içindir bu meyve,
Yağmurun ıslatması, rüzgarın emmesi,
Güneşin çürütmesi, ağaçların düşürmesi için,
Garip olduğu kadar acıdır bu meyve.
ayırmak-kayırmak-ötekileştirmek...
seçemediğimiz ten rengimiz,bir küçük bebekken, hangi aileye mensup olduğumuzu bilemeden bunu değiştiremeyişmiz, belki doğuda, belki de batıda doğduk. beki müslüman olarak yetiştirildk belki hristiyan. sünniyiz ya alevi... bunları bizler seçmiyoruz.
fakat dünya, ''İNSAN'' nedir bilmeyen, yüreği kirlenmiş ayırıcılarla, kayırıcılarla dolup taşıp devam ediyor...
Abel Meeropol'ün şiir olarak yazdığı, ve şarkı biçimini Billie Hliday'in seslendirdiği bu şarkı....öylesine acıklı, öylesne acı....
bu şarkının altında yatan gerçeği, Elif Şafak'tan bir alıntıyla açıklamış olmak istiyorum.
''sene 1930.. yer İndiana. Amerika'da ırkçılığın ve nefret söyleminin ayyuka çıktığı dönemler. iki siyah genç, sırf derilerinin renginden ötürü, durup dururken yol ortasında bir grup beyaz erkek tarafından kovalanırlar. ''siyahları istemiyoruz'' diye bağırır arkadaki güruh. ''defolun topraklarımızdan.'' iki siyah delikanlı panik içinde koşmaya başlarlar.ama kovalayanlar onlardan daha hızlı çıkar. onlarca insan,savunmasız ve silahsız iki kişiye tekme tokat girişir, çullanırlar.gençleri ölesiye döver, ardından linç eder,sonra da cansız bedenlerini bir ağacın dallarından sallandırırlar, bölgedeki öteki siyahlara da ibret olsun diye.iki delikanlının bedeni ağacın dallarında sallanır, karayelde titreşen yapraklar gibi...''
Son düzenleme:
