Diğer gecelerden hiç farkı yok bu gecenin...
Sen gideli her şey o kadar anlamsız ki. Oysa; hala dinlediğim her şarkıda sen varsın, her notasında ise buram buram sevdamız.
Bir saçma gurura feda edilmiş bir yaşam bu yaşadığım. Gülümseyen yüzlere, başı dik insanlara nefretim belki de bu yüzden. Bu yüzden hala "acaba" deyişlerim belki de.
Benim Aska engel evcillesmis acilarim var,
Benim bana engel Asktan üstün Gururum var,
Benim sevmeye engel Kapanmayan yaralarim var,
Benim aglamaya engel Gözlerimde hüzün, Icimde sesizlik var...
Sevmek üzerine binlerce yazı okudum ya da duydum. Çok çeşitli boyutlarda hüsranlar hayal kırıklıkları bir ömür boyu çekilen acılar....
Kimi zaman duygulandım içlenerek ağladığım oldu. Kimi zaman öfkelendim hüzünlendim arasıra. Vefasızlığa boyun büktüm. Karşılıksız aşklarda güçsüzlüğü kabulendim. Aşklara ağladım, aşklara güldüm. Ama tüm bunlar ya okuduğum kitaplar ya da izlediğim şiirlerdi.
Gün geldi ömür boyu beklediğim biri çıkınca karşıma hiç elimde olmadan bütün meziyetlerine âşık oldum.
Sevdim..
Çok sevdim…
Gece uykulara gündüz yüzüne hasret yaşadım. Oturup şiirler yazdım uğruna nice dağlar deleçeğime o zaman inandım. Dünyalar yıkardım onun tek bir işareti ile dünyalar kurardım.
Köşebaşları gececeği her yol mekânım bulabildiğim en flu resimler tesellim oldu. Ağzından çıkan her lafı telefondaki her selamını günlerce tekrarlayıp sayıkladım.
Sevdamı ıssız evrene gökyüzündeki yıldızlara fısıldadım, karanlıklarda.
Acıyı ve gözyasını işte o zaman tanıdım her sevdalı insan gibi.
Günleirm birbirine karıştı bir çok arkadaşım beni boşladı bir kaçı tesseli verdi.. ama hiçbir zaman yaşama gücümü akıya almadım YAŞADIM INADINA. Derin sevdalara daldım inadına. İşe gitmeyi unuttum ama dobra dobra yaşadım. Aşkımı ispatlamak için her çılgınlığı yaptım. Onun bir sesini duymak için günlerce sabrettim. Görebilmek için aylarca.
Sabretmek benim için bir meslek oldu. Bir gülümsemesi bana sonsuz güç verdi güçlendim.
Yaşamla ilgili bağlarımı hiç gevşetmedim Her güçlüğü kesin yenecektim.
Bir gün telefondaki selamı kesilince, beni böyle sevdalı bırakınca içerlendim.
Şimdi karanlıklara sığınıyorum. Evin en ıssız yerlerinde iç çekiyorum..
Şimdi sevdamı herseyden gizliyorum. Şimdi yaşamımla hiç barışık değilim.
Tüm sevdalılar adına acı çekiyorum Sevmek zor meslekmiş BECEREMİYORUM
Sen gideli her şey o kadar anlamsız ki. Oysa; hala dinlediğim her şarkıda sen varsın, her notasında ise buram buram sevdamız.
Bir saçma gurura feda edilmiş bir yaşam bu yaşadığım. Gülümseyen yüzlere, başı dik insanlara nefretim belki de bu yüzden. Bu yüzden hala "acaba" deyişlerim belki de.
Benim Aska engel evcillesmis acilarim var,
Benim bana engel Asktan üstün Gururum var,
Benim sevmeye engel Kapanmayan yaralarim var,
Benim aglamaya engel Gözlerimde hüzün, Icimde sesizlik var...
Sevmek üzerine binlerce yazı okudum ya da duydum. Çok çeşitli boyutlarda hüsranlar hayal kırıklıkları bir ömür boyu çekilen acılar....
Kimi zaman duygulandım içlenerek ağladığım oldu. Kimi zaman öfkelendim hüzünlendim arasıra. Vefasızlığa boyun büktüm. Karşılıksız aşklarda güçsüzlüğü kabulendim. Aşklara ağladım, aşklara güldüm. Ama tüm bunlar ya okuduğum kitaplar ya da izlediğim şiirlerdi.
Gün geldi ömür boyu beklediğim biri çıkınca karşıma hiç elimde olmadan bütün meziyetlerine âşık oldum.
Sevdim..
Çok sevdim…
Gece uykulara gündüz yüzüne hasret yaşadım. Oturup şiirler yazdım uğruna nice dağlar deleçeğime o zaman inandım. Dünyalar yıkardım onun tek bir işareti ile dünyalar kurardım.
Köşebaşları gececeği her yol mekânım bulabildiğim en flu resimler tesellim oldu. Ağzından çıkan her lafı telefondaki her selamını günlerce tekrarlayıp sayıkladım.
Sevdamı ıssız evrene gökyüzündeki yıldızlara fısıldadım, karanlıklarda.
Acıyı ve gözyasını işte o zaman tanıdım her sevdalı insan gibi.
Günleirm birbirine karıştı bir çok arkadaşım beni boşladı bir kaçı tesseli verdi.. ama hiçbir zaman yaşama gücümü akıya almadım YAŞADIM INADINA. Derin sevdalara daldım inadına. İşe gitmeyi unuttum ama dobra dobra yaşadım. Aşkımı ispatlamak için her çılgınlığı yaptım. Onun bir sesini duymak için günlerce sabrettim. Görebilmek için aylarca.
Sabretmek benim için bir meslek oldu. Bir gülümsemesi bana sonsuz güç verdi güçlendim.
Yaşamla ilgili bağlarımı hiç gevşetmedim Her güçlüğü kesin yenecektim.
Bir gün telefondaki selamı kesilince, beni böyle sevdalı bırakınca içerlendim.
Şimdi karanlıklara sığınıyorum. Evin en ıssız yerlerinde iç çekiyorum..
Şimdi sevdamı herseyden gizliyorum. Şimdi yaşamımla hiç barışık değilim.
Tüm sevdalılar adına acı çekiyorum Sevmek zor meslekmiş BECEREMİYORUM
