HAYATA DAIR
Bir zamanlar Afrika’da kayıp bir şehri aramakta olan arkeologlar, beraberlerindeki eşya ve yükleri, hayvanların ve yerlilerin yardımı ile
taşıyarak uzun bir yolculuğa çıkmışlar.
Kafile zor doğa koşullarında, balta girmemiş ormanların içinde ilerleyerek, nehirleri, çağlayanları geçerek yolculuğa günlerce devam etmiş. Fakat günlerden bir gün yerlilerin bir kısmı birden durmuşlar. Taşıdıkları yükleri yere
indirmişler ve hiç konuşmadan beklemeye başlamışlar.
Ulaşmak istedikleri yere bir an önce varmak isteyen batılı arkeologlar bu
duruma bir anlam veremeyip, zaman kaybettiklerini, bir an önce yola devam etmeleri gerektiğini anlatarak, yerlilerin neden durduklarını öğrenmek istemişler. Fakat yerliler büyük bir suskunluk içinde sadece bekliyorlarmış.
Bu anlaşılmaz durumu yerlilerin dilinden anlayan rehber, onlarla bir süre konuştuktan sonra şu sekilde ifade etmeye çalışmış:
“Çok hızlı gidiyoruz. Ruhlarımız geride kalıyor.”
Modern şehir hayatının ve çağımızın getirdiği en büyük sorunlardan biri
bu; “hızla ve sonu bir türlü gelmeyecek olan hedeflere doğru çılgınca
koşuşturmak” ve koşuştururken etraftaki ayrıntıları, manzaraları, küçük
mutlulukları, kısaca hayata dair pek çok yaşanası güzelliği görememek ve
kaçırmak...
Ya da yaşanan yığınla drama, saçmalığa ve ilkelliğe seyirci kalmak, duyarsızca sadece bakıp geçmek ve gitmek...
RUHUNUZ İLE ARANIZDAKİ MESAFE AÇILMASIN.
Bir zamanlar Afrika’da kayıp bir şehri aramakta olan arkeologlar, beraberlerindeki eşya ve yükleri, hayvanların ve yerlilerin yardımı ile
taşıyarak uzun bir yolculuğa çıkmışlar.
Kafile zor doğa koşullarında, balta girmemiş ormanların içinde ilerleyerek, nehirleri, çağlayanları geçerek yolculuğa günlerce devam etmiş. Fakat günlerden bir gün yerlilerin bir kısmı birden durmuşlar. Taşıdıkları yükleri yere
indirmişler ve hiç konuşmadan beklemeye başlamışlar.
Ulaşmak istedikleri yere bir an önce varmak isteyen batılı arkeologlar bu
duruma bir anlam veremeyip, zaman kaybettiklerini, bir an önce yola devam etmeleri gerektiğini anlatarak, yerlilerin neden durduklarını öğrenmek istemişler. Fakat yerliler büyük bir suskunluk içinde sadece bekliyorlarmış.
Bu anlaşılmaz durumu yerlilerin dilinden anlayan rehber, onlarla bir süre konuştuktan sonra şu sekilde ifade etmeye çalışmış:
“Çok hızlı gidiyoruz. Ruhlarımız geride kalıyor.”
Modern şehir hayatının ve çağımızın getirdiği en büyük sorunlardan biri
bu; “hızla ve sonu bir türlü gelmeyecek olan hedeflere doğru çılgınca
koşuşturmak” ve koşuştururken etraftaki ayrıntıları, manzaraları, küçük
mutlulukları, kısaca hayata dair pek çok yaşanası güzelliği görememek ve
kaçırmak...
Ya da yaşanan yığınla drama, saçmalığa ve ilkelliğe seyirci kalmak, duyarsızca sadece bakıp geçmek ve gitmek...
RUHUNUZ İLE ARANIZDAKİ MESAFE AÇILMASIN.
