Anne
anne, senmiydin
dün geceki dilimdeki ıslık
masmavi gökyüzünde ki bulut...
çocuksu hayallerim hep sende büyüdü
kırık ekmek tanelerini sakladım ömrümün
loş bir sevgiyle kucakla beni
anne ben arsız oğlun
yağmur altına işedi
ömrümün parmakları donuk
anne gönlüm; bir demlik Ihlamur
kaynar izbeler de
anne
silme gözümün yaşını
hani erken büyütürdü
\'\' acılar çocukları\'\'
büyüdüm anne büyüdüm
devrimsi bir içtenlikle
ağlasın şimdi dağlar
köşem de şiirler yazıyorum sana
anne
ayak izlerim sol göğsünde
sakla beni pervasızca
öykünürken bulutumsu gözlerine
ah dilime prangalar vurdular
lal gece de lal bir sevgi
anne
hayının gecesi düşsün ömrüme
al yeşil bahçelerini suladığım Turnam
düşlerine kırağı yağmasın,
düşlerin kızıl gülüşlere mi gebe
kıyamet...
ressamın fırçası olaydım anne
üzümü bağın,
ürkek güvercinin kanadına koydum düşlerimi
anne
sözümü devşirip
yalın ayak ölüm oruçları tuttum
iki elim, iki yanağım da saklı
besledim açlığımı
kırıktı testiler
anne
inan ki ağlamadım...
anne
sırmıydım saklı bir akşam üstü
kana bulandım
kirlendim,pislendim
abluka da çehrem
gülümseyişler ırak
ırgata yolladım içimde ki çocuğu
sen bağışla anne
gündüz gözüyle
anne
söyledim içimdeki türküyü
küfrümü,zehrimi boşaltım
zifiri karanlığa
dostlarımla buluştum
ağına takıldım balıkçının
balıkçıyla söyleştim
seneler den, geceler den, devrimlerden...
anne
çığlık ta oldum,
çığ da
üşütüp ölümü gözlerin de
zafer şarkıları söylediğim konakta
titrek bir gecenin meşru çocuğu
usunu sakladı
anne
gecmişte\'de bir çocuk
ölümü üşütüp izbeler de
gülümsediyse ebenin ellerinde,
üryan gecelerde
yaşamı da bilir
yaşatmasını da...