Olgunlaştıkça özelini çok az insanla paylaşmaya başlıyorsun,

Olgunlaştıkça özelini çok az insanla paylaşmaya başlıyorsun,​

Daha az kendini anlatıyorsun,
Konuşmaya, haklı çıkmaya duyduğun ihtiyaç giderek azalıyor,
Kimseyi ikna etmek için çaba sarfetmekten vazgeçiyorsun, "sende haklısın" deyip geçmeyi öğreniyorsun.
Çevrendeki gereksiz kalabalıkları azaltıyorsun,
Giyiminde kuşamında, makyajında sadeleşiyorsun,
Gösterişli şeyler yerine, daha küçük daha değerli şeylere yöneliyorsun,
Sessizliğin bir nimet olduğunu keşfediyorsun,
Zamanın kıymetini öğreniyorsun ve gereksiz insanlara hediye etmekten vazgeçiyorsun,
Herkesi memnun etme, herkese şirin görünme huyundan vazgeçiyorsun,
Sözlerden çok davranışlar ilgilendirmeye başlıyor artık seni,
Geçmişin keşkelerine" takılmaktan vazgeçiyorsun,
Gelecek için "uzun vadeli planlar"
yapmaktan da.
Sahip olduklarının değerini bilmek de, bir olgunlaşma belirtisi.
Büyüdüğünü anlıyor insan, önceden herkese akıl dağıttığı konularda, sustuğu zaman.!

gönlü güzel iki dostun oldugu zamanda her seyden vaz gecip sadece o iki insana bütün degerlerini paylasirsin buda olgunlugun
sana ne kadar yakistigini gösterir

Bazen sadece iki kişi buna yeter. Bu benim dusuncem

Araf dediki:

Bazen sadece iki kişi buna yeter. Bu benim dusuncem

Genişletmek için tıklayın...

Kesinlikle. Az ve öz olmalı

olayların nereye varacağını biliyor insan, o yüzden konuşmaya anlatmaya daha az gerek duyuyor..bu ömür demek ömürde tecrübe demek..) söyleyin oradan herkese sade kahve içelim, dertler baksın başının çaresine..