~meLek~
GalataSaray'ım
Yine bir renkte düştün aklıma…Biraz hercai çokça maharetsiz fırçalanmış resmin yitmeye yüz tutmuş ışıklarının arasından çıkıp geldin bu güne Ve yine…
Ormanın kuytularında göze hiç bulaşmamış üzerine değen ayakları olmamış dalsız yaprağın yalnızlığına benzedin bir kez daha Oysa bir tıkırtı dahi duyulmadı odaların dibinde…Sesin yokluğu seçmiş dost; öyle mi?…Bir başkaldırışı bir inadı bir terk edişi yabansı suskularla bezemiş demek gönlün…Hiç saymadığımız oluruna baş koymadığımız bir vazgeçişin durağında elini kaldırıyorsun demek “sen” denilemeyecek zamanlara…Olsun! Varsın öyle olsun!
Yazdığımızı silmeyi bir yerlerde bir şeyler söylemeyi deneyip yüzü gözü katran karalarına çevireli rahatın demini yudumlayamadık hiç…Biraz eksikle çokça süssüz çıkıp dolanırdık ahalinin ortasındaİstediğimiz kadar “biz” olmadık mı yalan düşüverirdi omuz başımızdan…
“Yaramızı sakla derininde! Yüreğin hangi buluta tutunursa tutunsun…kandıracağın bir benin olur sadece “sen” olur yaşam nihayetinde…”
Bükülmüş kelimelerin kimseyi mutlu ettiği yok aslında…Ne söylenip durduğun zaman ne o anlamı yoğuran ihanet önemli seni göz ucuyla süzen varsıllarca Doyduğun tası devirebilmek tek maharetleri…Bize kalansa eklemek kendimize o biçare hüzünleriUnutma! Kaldırıp atamayacağımız gerçekliğin acısına sevdalanmak suç değil bu gün…
Bir unutuş olamaz dün dediğin…Dilsizliğin canını öfkeye boğduğu kekremsi ayrılıkların teninden lime lime koparıldığı ve bir çığlığı bastıramadan diğerine kapıları araladığın güncelerden kesip çıkaramam dost ben seni…Uzakların yakınların… Hepsiyle dolandın içimde; ve kalakaldın öylece ben de…
Yüreksiz ve bezgin insanlardan aldırışsız uzaklaşmanın kutlanacağı bir şehrin tepeliğinde yanıma düşecek rengini sevinçle karşılayacağım güne kadar iyi bak kendine…
Ve bir cesaret iliştirir son kez olsun
yıkmaya yeltendiğin tüm imgelerin üzerine…
Kaynak: Nereye Baksam İzlerin Var Silinmiyor
Ormanın kuytularında göze hiç bulaşmamış üzerine değen ayakları olmamış dalsız yaprağın yalnızlığına benzedin bir kez daha Oysa bir tıkırtı dahi duyulmadı odaların dibinde…Sesin yokluğu seçmiş dost; öyle mi?…Bir başkaldırışı bir inadı bir terk edişi yabansı suskularla bezemiş demek gönlün…Hiç saymadığımız oluruna baş koymadığımız bir vazgeçişin durağında elini kaldırıyorsun demek “sen” denilemeyecek zamanlara…Olsun! Varsın öyle olsun!
Yazdığımızı silmeyi bir yerlerde bir şeyler söylemeyi deneyip yüzü gözü katran karalarına çevireli rahatın demini yudumlayamadık hiç…Biraz eksikle çokça süssüz çıkıp dolanırdık ahalinin ortasındaİstediğimiz kadar “biz” olmadık mı yalan düşüverirdi omuz başımızdan…
“Yaramızı sakla derininde! Yüreğin hangi buluta tutunursa tutunsun…kandıracağın bir benin olur sadece “sen” olur yaşam nihayetinde…”
Bükülmüş kelimelerin kimseyi mutlu ettiği yok aslında…Ne söylenip durduğun zaman ne o anlamı yoğuran ihanet önemli seni göz ucuyla süzen varsıllarca Doyduğun tası devirebilmek tek maharetleri…Bize kalansa eklemek kendimize o biçare hüzünleriUnutma! Kaldırıp atamayacağımız gerçekliğin acısına sevdalanmak suç değil bu gün…
Bir unutuş olamaz dün dediğin…Dilsizliğin canını öfkeye boğduğu kekremsi ayrılıkların teninden lime lime koparıldığı ve bir çığlığı bastıramadan diğerine kapıları araladığın güncelerden kesip çıkaramam dost ben seni…Uzakların yakınların… Hepsiyle dolandın içimde; ve kalakaldın öylece ben de…
Yüreksiz ve bezgin insanlardan aldırışsız uzaklaşmanın kutlanacağı bir şehrin tepeliğinde yanıma düşecek rengini sevinçle karşılayacağım güne kadar iyi bak kendine…
Ve bir cesaret iliştirir son kez olsun
yıkmaya yeltendiğin tüm imgelerin üzerine…
Kaynak: Nereye Baksam İzlerin Var Silinmiyor
