★ ★ KüçüK MeLekLer..!! ★ ★ (1)

“Anneler ve Çocuklar” isimli şiirinde Sezai Karakoç da anne-çocuk bütünlüğünü tasvir eder. Birbirinden ayrılmayan ne kadar önemli varlıklar olduğunu anlatır. Annenin ölümü çocuğu yalnızlığa iterken, çocuğun ölümü güneşin sönmesi gibi anlatılır. Anne ölünce çocuk, çocuk ölünce anne perişandır, ızdırap içindedir bir yerde duramaz olur. Bu ızdırabı yüreğinde yaşayan şair mısraları şahit tutar anne ve çocuk gözüyle;

Anne öldü mü çocuk

Bahçenin en yalnız köşesinde

Elinde siyah bir çubuk

Ağzında küçük bir leke

Çocuk öldü mü güneş

Simsiyah görünür gözüne

Elinde bir ip nereye

Bilmez bağlıyacağını anne

Kaçak herkesten

Durmaz bir yerde

Anne ölünce çocuk

Çocuk ölünce anne