K’ayıp Z’amanlar

-araz-

EYVALLAH...
V.I.P
Kendi içine kapandı bu şehir
Çılgınlar gibiyim
İçimde bir ağlamak
Aynalar bin parça

Unutuldum mısra mısra…
Sayfalar arasında kurutuldum.
K’ayıp zamanlarımda
Çıplak hüzünlerimle
Uykusuz şiirlerle s’aklandım
Damağımdayken tadın
Kıskıvrak sardığın


Dağın dağa kavuşması kadar
İmkanlıydı kavuşmamız
Hüznüme gülümserken
Alışmadım yokluğuna
Bensiz gidişlerine
A-lı-şa-ma-dım…

Karışamadım uzaklara
Yetmedi varlığım
Yalan da olsa
İçten bir söz istedim
“Kal” gibi…

Sus’tun…
İçimde büyüttüm seni
Kalbimi kıran.
“Yar” Gibi…

Z’amansız bir siyahtım…
S’oyundum…
Gökkuşağını giydir bana
Yahut mavi denizleri
“Şiir” ol…
Kurtar beni…

Dudakların, gözlerin, ellerin
Ordasın biliyorum
G’öz yaşlarımın ardında
Duruyorsun
“Sus” gibi…
Z’amansız…
Gitmeye meyilli...
 
Top