Türkiye’nin zor günleridir.TBMM kurulmuş,ilk hükümette Rıza Nur Maarif Vekili olarak görev yapmaktadır.Hükümet devam eden Milli Mücadele ile birlikte eğitim faaliyetlerinin aksamaması içini karar alır..Öğretmenlerin bir kısmının yedek subay olarak cephede görev yapması bir kısmının da eğitim faaliyetlerini devam ettirmesine karar verilir.O yıllarda öğretmenlerin ekonomik durumları pek iyi değildir.
Milli mücadele yıllarının yoklukları içerisinde maaşları ödenmiyor veya geç ödeniyordu.
Bu yokluk ortamı içerisinde 3 Aralık 1920 günü Ankara Öğretmen Okulunda heyecanlı bir toplantı yapıldı.7-8 aydır hiç maaş alınmamıştı. Toplantı sonunda şu kara alındı. 4 Aralık günü okullara gidilmeyecek ve görevler terk edilecektir.
O gün Ankara, Yozgat ve Tokat’ta öğretmenler derslere girmediler
Maarif Müdürü , Maarif Vekiline Ankara’da bütün okulların öğretmenlerinin okullara gelmediğini görevlerini terk ettiğinin bildirir.Aynı gün toplanan meclis olayın nedenlerini mecliste görüşmeye açar.
Maarif Vekili yaptığı konuşmada maaşlarla ilgili sistem hatasının zorunluluktan kaynaklandığını anlatır. Savaş ve işgaller sonucu ,eğitime katkı yapılamadığını belirterek öğretmenlerin devlet bütçesinden maaş alması gerektiğini bildirir.O yıllarda öğretmen maaşları Maarif Vekilliğine ait binaların gelirinden karşılanmaktadır.Kars’ta ise öğretmen maaşları doğu cephesinde görev yapan yedek subaylardan sağlanmaktadır.Düzenli ve planlı bir maaş ödemesi söz konusu değildir.Okulların masraflarını ise halk karşılamaktadır.
Sonuç olarak öğretmenlerin eksik maaşları vekiller heyetinin gayretiyle ödenir.3 mart 1924 Tevhid-i tedrisat kanunuyla beraber tüm öğretmenler devletten maaş alır hale getirilir.
Bu olay Türk tarihinde öğretmenlerin ilk iş bırakmasıdır.Anadolu’da meydana gelen iş bırakmayı Nisan 1921 de İstanbul’da ki öğretmenlerin iş bırakması takip eder.İstanbul hükümeti öğretmenlerin maaşına biraz zam yapar.
Öğretmenlerin durumu ile ilgili bazı görüşler şu şekildedir:
“Biz çoğumuz ömrümüzü öğretmenlikte tükettik. Ancak sevdiğimiz mesleğimizi terk etmedik.Senelerce çalışıp sahip olduğumuz bakır, kilim ,yorgan ve hatta gömleğimize kadar neyimiz varsa sattık.Artık tahammülümüz kalmadı”.
(Ankaralı öğretmenler)
“Öğretmenler genel bir çöküntü içerisindedirler. “
(Rıza Nur )
“Bugün Ankara’da bütün okullar kapanmıştır.Tabii maaş verilmediği için bu maarif meselesine ,terbiye meselesine göstereceğimiz ehemmiyet ,eğer hudutlar meselesine göstereceğimiz ulvi ehemmiyet kadar mühim olmazsa ,bilmem bu davayı nasıl kazanacağız “
(Cevat Bey -Kütahya)
“Kimse öğretmen olmak istemiyor. çünkü öğretmenler kapıcılardan daha az para alıyorlar.”
(Hakimiyet-i Milliye)
Milli mücadele yıllarının yoklukları içerisinde maaşları ödenmiyor veya geç ödeniyordu.
Bu yokluk ortamı içerisinde 3 Aralık 1920 günü Ankara Öğretmen Okulunda heyecanlı bir toplantı yapıldı.7-8 aydır hiç maaş alınmamıştı. Toplantı sonunda şu kara alındı. 4 Aralık günü okullara gidilmeyecek ve görevler terk edilecektir.
O gün Ankara, Yozgat ve Tokat’ta öğretmenler derslere girmediler
Maarif Müdürü , Maarif Vekiline Ankara’da bütün okulların öğretmenlerinin okullara gelmediğini görevlerini terk ettiğinin bildirir.Aynı gün toplanan meclis olayın nedenlerini mecliste görüşmeye açar.
Maarif Vekili yaptığı konuşmada maaşlarla ilgili sistem hatasının zorunluluktan kaynaklandığını anlatır. Savaş ve işgaller sonucu ,eğitime katkı yapılamadığını belirterek öğretmenlerin devlet bütçesinden maaş alması gerektiğini bildirir.O yıllarda öğretmen maaşları Maarif Vekilliğine ait binaların gelirinden karşılanmaktadır.Kars’ta ise öğretmen maaşları doğu cephesinde görev yapan yedek subaylardan sağlanmaktadır.Düzenli ve planlı bir maaş ödemesi söz konusu değildir.Okulların masraflarını ise halk karşılamaktadır.
Sonuç olarak öğretmenlerin eksik maaşları vekiller heyetinin gayretiyle ödenir.3 mart 1924 Tevhid-i tedrisat kanunuyla beraber tüm öğretmenler devletten maaş alır hale getirilir.
Bu olay Türk tarihinde öğretmenlerin ilk iş bırakmasıdır.Anadolu’da meydana gelen iş bırakmayı Nisan 1921 de İstanbul’da ki öğretmenlerin iş bırakması takip eder.İstanbul hükümeti öğretmenlerin maaşına biraz zam yapar.
Öğretmenlerin durumu ile ilgili bazı görüşler şu şekildedir:
“Biz çoğumuz ömrümüzü öğretmenlikte tükettik. Ancak sevdiğimiz mesleğimizi terk etmedik.Senelerce çalışıp sahip olduğumuz bakır, kilim ,yorgan ve hatta gömleğimize kadar neyimiz varsa sattık.Artık tahammülümüz kalmadı”.
(Ankaralı öğretmenler)
“Öğretmenler genel bir çöküntü içerisindedirler. “
(Rıza Nur )
“Bugün Ankara’da bütün okullar kapanmıştır.Tabii maaş verilmediği için bu maarif meselesine ,terbiye meselesine göstereceğimiz ehemmiyet ,eğer hudutlar meselesine göstereceğimiz ulvi ehemmiyet kadar mühim olmazsa ,bilmem bu davayı nasıl kazanacağız “
(Cevat Bey -Kütahya)
“Kimse öğretmen olmak istemiyor. çünkü öğretmenler kapıcılardan daha az para alıyorlar.”
(Hakimiyet-i Milliye)
