İki özne bir yüklemdik. Yine de eksiktik. Sen bir özne daha dahil ettin cümlemize. Ben düştüm sonra, iki kaldınız. Nasılsa devrik bir cümleydik. Ne süslü kelimelerdik, ne de bir anlam yüklendik. Geçmiş zamanda başladık yazılmaya, şimdiki zamana yenildik. Biz iki özne bir cümleye yetemedik. ikimiz bir olup ta bir yükleme denk gelemedik. Şimdi ayrı hikayelerin ayrı cümlelerinde, ayrı sevdaları taşıyoruz anlam diye. Nesne acı, yüklem ayrılık. Sen ihanete eş anlam, ben kendi cümlesinde kaybolmuş gizli özne..
Sen dönüşü belli olmayan yolcu, ben yolunu bekleyen hancı bu şehirde. İçimin eksilmeyen yıkıklığı, hasretine eklediğin sessizliğin. Sensizlik senli umutlarımı çaldı çoktan. Zamansız istetti ölümü ruhumun devrikliği..
İçime döşediğin mayınlar, patladı damarlarımda, aşkımın şehitliğinde yatıyor ruhum.. Kaçıncı ölmem bu, kaçıncı yitikliğin?
Güneşin kavrukluğu yeter mi gözümün yaşını kurutmaya? Sabaha varmayacak sandığım dipsiz gecelerden biri daha başlıyor. Başbaşayız yine hayalinle, tükenişlerimin vadesinin dolduğunu anlatıyorum ona konuşmuyor benimle, öylece duruyor karşımda dokundurmuyor kendine sen kokmuyor.
Hayalin; mayası gözyaşlarım, özleminle yoğurduğum soyutluk boşluğumda..
Yarım kalmışlığımın hazmındayım. Beynimin ihtilalinin devrik lideri, bitmiyor bendeki iktidarın. Derin darbelerin izi saklı.. Unutturmuyor seni. Kayalıklardan atasım geliyor kalbimi. Sana yanıklığı söndüremediğim, bedenimin ağır yükü kalbim..
Dönülmez yerde misin? Kahrolası bir sabah daha oluyor bak. Ve ben bugün de ölmedim. İstemiyor bu beden bu kalbi. Sensizliğe kalmadı direncim..
Önce gözlerin terk etti beni. Uzaklara çevirdi yönünü. Ömrümü hüzne saldı giderken.
Ahlarım sığmıyor artık göz yaşıma. Sevda değil kıyamet sanki. Kim öğretti bana böyle yanmayı. Ne zoru var ki yazgımın benle? Ya seni versin ya beni alsın. İlk celsede müebbet beklemeye mahkum etti kaderim. Bütün umudumu belki de hiç çıkmayacak af haberine bağladı..
Seni yazmadı bana, taptığım. İsyanım engellerle karşımda. Bekliyorum işte yıllanmış hasretinle. Bekliyorum yolunun buraya düşmesini, gelişinle kapanmasını tüm gidiş yollarının..
Sen dönüşü belli olmayan yolcu, ben yolunu bekleyen hancı bu şehirde. İçimin eksilmeyen yıkıklığı, hasretine eklediğin sessizliğin. Sensizlik senli umutlarımı çaldı çoktan. Zamansız istetti ölümü ruhumun devrikliği..
İçime döşediğin mayınlar, patladı damarlarımda, aşkımın şehitliğinde yatıyor ruhum.. Kaçıncı ölmem bu, kaçıncı yitikliğin?
Güneşin kavrukluğu yeter mi gözümün yaşını kurutmaya? Sabaha varmayacak sandığım dipsiz gecelerden biri daha başlıyor. Başbaşayız yine hayalinle, tükenişlerimin vadesinin dolduğunu anlatıyorum ona konuşmuyor benimle, öylece duruyor karşımda dokundurmuyor kendine sen kokmuyor.
Hayalin; mayası gözyaşlarım, özleminle yoğurduğum soyutluk boşluğumda..
Yarım kalmışlığımın hazmındayım. Beynimin ihtilalinin devrik lideri, bitmiyor bendeki iktidarın. Derin darbelerin izi saklı.. Unutturmuyor seni. Kayalıklardan atasım geliyor kalbimi. Sana yanıklığı söndüremediğim, bedenimin ağır yükü kalbim..
Dönülmez yerde misin? Kahrolası bir sabah daha oluyor bak. Ve ben bugün de ölmedim. İstemiyor bu beden bu kalbi. Sensizliğe kalmadı direncim..
Önce gözlerin terk etti beni. Uzaklara çevirdi yönünü. Ömrümü hüzne saldı giderken.
Ahlarım sığmıyor artık göz yaşıma. Sevda değil kıyamet sanki. Kim öğretti bana böyle yanmayı. Ne zoru var ki yazgımın benle? Ya seni versin ya beni alsın. İlk celsede müebbet beklemeye mahkum etti kaderim. Bütün umudumu belki de hiç çıkmayacak af haberine bağladı..
Seni yazmadı bana, taptığım. İsyanım engellerle karşımda. Bekliyorum işte yıllanmış hasretinle. Bekliyorum yolunun buraya düşmesini, gelişinle kapanmasını tüm gidiş yollarının..
