Arkadya Yayınlarından çıkmış bir Camille Noe Pagan kitabı: Gülümse Anılara
Kitabın arka kapak yazısını okuduğumda, hoş bir dostluk hikayesiyle karşılaşacağımı ummuştum.
işte o arka kapak yazısı:
Hayatta en çok kime güvenirsiniz? Ailenize... En yakın arkadaşınıza... Sevgilinize...
Başarılı editör Marissa Rogers, liseden beri en yakın arkadaşı olan balerin Julia Farrar'ın adeta gölgesi haline gelmiştir. Julia arkadaşlıkları adına ne istiyorsa, Marrissa da hiç sorgulamadan onu yapar çünkü kendi ailesinden görmediği ilgi ve şefkati arkadaşından görmektedir. Özlemini duyduğu bu hislerin kaybolma düşüncesi ise çekilmezdir.
Ancak Julia, talihsiz bir trafik kazası sonucu beyin travması geçirip kısmi hafıza kaybına uğrayınca, iki arkadaşın üstlendiği roller değişir. Marissa, karşısındaki bu yeni Julia'ya alışmakta güçlük çekmektedir. En yakın arkadaşının, hafızasını geri kazanmak için Marissa'nın unutmayı tercih ettiği olayları öğrenmek istemesiyle, Marissa geçmişe farklı bir gözle bakacaktır.
Fakat bu durum, onun hem kendini yeniden keşfetmesini sağlayacak hem de içinde yeni bir şüphenin oluşmasına neden olacaktır. Julia Farrar gerçekten onun en yakın arkadaşı mıdır?
Affetmeyi ve unutmayı esas alan Gülümse Anılara, öyküsüyle içinizi ısıtacak, verdiği mesajlarla arkadaşlık, dostluk, özgüven gibi değerleri yeniden düşünmenizi sağlayacak bir roman...
Başlangıç oldukça ilginç ve sürükleyiciydi. Fakat kitabın ortalarına geldiğimde hikayenin yavanlaşmaya başladığını gördüm. Bu kitap bir dostluk hikayesi değil, aşk hikayesi anlatıyor resmen !
Sözde Julia, Marissa'nın ''en iyi arkadaşı.'' Ama sanki hiç dost değillermiş gibi anlatıyor yazar. O çok değerli ''dostluk'' kavramından zerre kadar pay yok hiçbir satırda. Sayfalar ilerledikçe olaylar basitleşmeye, tabiri caizse küçük genç kızlara göre bir roman olmaya başlıyor.
Baş karakter Marissa'yı çok sevdim başlarda, kariyerinin zirvelerinde olan bir kadın oluşu nedeniyle. Fakat tüm karakterlere olduğu gibi,ona da gıcık olmaya başladım. Zaten bir romanda sevdiğiniz karakter bulamayınca okumak çok da keyifli olmuyor.
kısaca:
Çok ama çok basit bir dille yazılmış sıradan bir aşk hikayesini anlatıyor Gülümse Anılara. hiç ama hiç tavsiye etmiyorum. 12-13 yaşlarında küçük kızlar okursa keyif alabilirler, heyecanlı olduğunu düşünebilirler.
Yani Camille Noe Pagan ile boşuna vaktinizi harcamayıp, daha hoş bir kitaba başlayabiirsiniz.
Mesela polisiye seviyorsanız, şurda anlattığım kitabı şiddetle tavsiye ediyorum:
Kemik Koleksiyoncusu-jeffery Deaver Kitap Yorumlarım
Kitabın arka kapak yazısını okuduğumda, hoş bir dostluk hikayesiyle karşılaşacağımı ummuştum.
işte o arka kapak yazısı:
Hayatta en çok kime güvenirsiniz? Ailenize... En yakın arkadaşınıza... Sevgilinize...
Başarılı editör Marissa Rogers, liseden beri en yakın arkadaşı olan balerin Julia Farrar'ın adeta gölgesi haline gelmiştir. Julia arkadaşlıkları adına ne istiyorsa, Marrissa da hiç sorgulamadan onu yapar çünkü kendi ailesinden görmediği ilgi ve şefkati arkadaşından görmektedir. Özlemini duyduğu bu hislerin kaybolma düşüncesi ise çekilmezdir.
Ancak Julia, talihsiz bir trafik kazası sonucu beyin travması geçirip kısmi hafıza kaybına uğrayınca, iki arkadaşın üstlendiği roller değişir. Marissa, karşısındaki bu yeni Julia'ya alışmakta güçlük çekmektedir. En yakın arkadaşının, hafızasını geri kazanmak için Marissa'nın unutmayı tercih ettiği olayları öğrenmek istemesiyle, Marissa geçmişe farklı bir gözle bakacaktır.
Fakat bu durum, onun hem kendini yeniden keşfetmesini sağlayacak hem de içinde yeni bir şüphenin oluşmasına neden olacaktır. Julia Farrar gerçekten onun en yakın arkadaşı mıdır?
Affetmeyi ve unutmayı esas alan Gülümse Anılara, öyküsüyle içinizi ısıtacak, verdiği mesajlarla arkadaşlık, dostluk, özgüven gibi değerleri yeniden düşünmenizi sağlayacak bir roman...
Başlangıç oldukça ilginç ve sürükleyiciydi. Fakat kitabın ortalarına geldiğimde hikayenin yavanlaşmaya başladığını gördüm. Bu kitap bir dostluk hikayesi değil, aşk hikayesi anlatıyor resmen !
Sözde Julia, Marissa'nın ''en iyi arkadaşı.'' Ama sanki hiç dost değillermiş gibi anlatıyor yazar. O çok değerli ''dostluk'' kavramından zerre kadar pay yok hiçbir satırda. Sayfalar ilerledikçe olaylar basitleşmeye, tabiri caizse küçük genç kızlara göre bir roman olmaya başlıyor.
Baş karakter Marissa'yı çok sevdim başlarda, kariyerinin zirvelerinde olan bir kadın oluşu nedeniyle. Fakat tüm karakterlere olduğu gibi,ona da gıcık olmaya başladım. Zaten bir romanda sevdiğiniz karakter bulamayınca okumak çok da keyifli olmuyor.
kısaca:
Çok ama çok basit bir dille yazılmış sıradan bir aşk hikayesini anlatıyor Gülümse Anılara. hiç ama hiç tavsiye etmiyorum. 12-13 yaşlarında küçük kızlar okursa keyif alabilirler, heyecanlı olduğunu düşünebilirler.
Yani Camille Noe Pagan ile boşuna vaktinizi harcamayıp, daha hoş bir kitaba başlayabiirsiniz.
Mesela polisiye seviyorsanız, şurda anlattığım kitabı şiddetle tavsiye ediyorum:
Kemik Koleksiyoncusu-jeffery Deaver Kitap Yorumlarım
