Gül edebiyatımızda sevgilinin yerine kullanılan bir mazmundur. Rengi, kokusu ve tazeliğiyle; al yanaklı, kiraz dudaklı ve güzel kokulu sevgiliye benzetilir. Gülü seven ise ufak tefek boyu ile bülbüldür. Bülbülün dili güzel kullanması (güzel ses çıkarması) ve sürekli sevgilinin yanından ayrılmayıp çapkınlık yapması nedeniyle gül de gönlünü o kadar güzel kuş dururken ister istemez buna kaptırmıştır. Gül ve bülbül aşkın sembolüdür. Şâirlerimizin çoğu bunlarla aşkını dile getirir ve şâirlerin hepsi birer bülbüldür. Gülün yaprağı, dalı ve fidanı güzeldir. Bülbül, sabah rüzgarı (saba) ile gülün yanına gider ve başlar güzel sesi ile onu övmeye ve ona olan aşkını dile getirmeye. Gül de ona karşılık vererek yavaş yavaş gülümsemeye (açmaya) başlar. Sabahları çok ötmesinin nedeni herhalde aşkına az da olsa bu karşılık bulmasıdır. Bülbül, güzel sesi ile aşkı en güzel şekilde anlattığı için insanlar bundan faydalanmak istemiş ve tuzağa düşürülen çılgın âşık kendisini demir parmaklıklar arasında buluvermiştir. Daha önce sevgilisinin az yüz vermesine bir de bu ayrılık eklenince kafeste daha güzel ötmeye başlamıştır. Ne çekmişse dilinden çekmiştir. Ah vatanım, vah vatanım diyerek ötmesinin altında hicrân (sevgilisinden ayrı olması) yatmaktadır. Bütün büyük aşklar gibi gül ile bülbülün aşkı da birbirine kavuşamadan bu fani dünyada ayrı olarak noktalanır.
Kırmızı gül Dinî Tasavvufî Türk Edebiyatı’nda aynı zamanda Peygamberimizi de çağrıştırır. Gül, kokusunu Peygamberimizden aldığı da söylenmektedir. Gerek Klâsik (Divan) Edebiyat’ta gerekse Halk Edebiyatı’nda “gül” en çok sözü edilen çiçektir.
Bahar mevsiminin diğer adı “Gül Mevsimi, Aşk Mevsimi”dir. Çile çeken bülbüle saygımızdan dolayı bu bahar mevsiminde onun sevgililerinin hiçbirini koparmayalım. (Belki bizim aşık da kafesten kurtulup gül ile vuslata (kavuşma) erişebilir... Bir umut. Bekleyelim koparmayalım.
Kırmızı gül Dinî Tasavvufî Türk Edebiyatı’nda aynı zamanda Peygamberimizi de çağrıştırır. Gül, kokusunu Peygamberimizden aldığı da söylenmektedir. Gerek Klâsik (Divan) Edebiyat’ta gerekse Halk Edebiyatı’nda “gül” en çok sözü edilen çiçektir.
Bahar mevsiminin diğer adı “Gül Mevsimi, Aşk Mevsimi”dir. Çile çeken bülbüle saygımızdan dolayı bu bahar mevsiminde onun sevgililerinin hiçbirini koparmayalım. (Belki bizim aşık da kafesten kurtulup gül ile vuslata (kavuşma) erişebilir... Bir umut. Bekleyelim koparmayalım.