yurdagül
Üye
Sensizliğin ilk gününde
Veda saatleri “hoşçakal”ı göstermeden
Son kez vakit geçirdim kendimle
Aynanın karşısında
Son kez buluşturdum bakışlarımı
Ve
Yokluğuna diz çöküp
Takas ettim kendimi acılarla
Gözümü bile kırpmadan
Hüzne yatırdım yüreğimi
Haydi yar
Kâbusların dehlizinde kaybolmadan
Tut ürkek bakışlarımdan
Ve gözlerinde öldür beni
Kirpiklerime hissettirmeden
Silebilir miyim hayalini bilmiyorum
Ve tutabilir miyim önün sıra akıp giden ömrümü
Nereye kadar saklayabilirim kendimi kendimden
Nereye kadar kaçırabilirim gözlerimi gözlerimden
Tükenir elbet yokluğunda yılların gücü
Nasibin dehşeti
Hasretinle bilenen sessizliğin lanetini yağdıracak
Kurşun dökecek gözlerime karanlığın poyrazı
En harlı gecelerde üfleyerek çoğaltacağım yalnızlığımı
Korkularıma güç verdikçe
Yarınlarıma yüklediğim anlamlar eksik kalacak
Kim bilir hangi şarkıda unutacağım yüreğimin dilini
Hangi cümleden noktalayacağım ömrümü
Düşünme sen bunları
Sesinin kucağına bıraktım usulca yüreğimi
Haydi yar
Uyandırmadan özlemlerimi
Tut ürkek bakışlarımdan
Gözlerinde öldür beni
Artık susacağım
Susacak kelime bulabilirsem eğer
Yalan sözcüklerle
Sahte mutluluklar giydirmeyeceğim yüreğime
Veda saatlerinin üstüne basıp
Yokluğuna düşmeseydim eğer
Yüreğimin en kuytusuna gizleyecektim
Her solukta adın dökülmeseydi dudaklarımdan
Binlerce söz bağışlayacağım belki de gidişine
En uzak dünlerden alıp
En yakın yarınlara bırakacağım
İçimin yangınlarına aldırmaksızın
Gözlerimde asılı kalsa da yitirdiklerime dair hasretim
Bir adak gibi sunacağım yokluğuna kendimi
Sensiz hiçbir güne itibar etmeyeceğimi bile bile
Ruhunun boşluğuna bıraktım yüreğimi
Haydi yar
Sensiz cümlelerde sorguya çekilmeden
Tut ürkek bakışlarımdan
Gözlerinde öldür beni
Veda saatleri “hoşçakal”ı göstermeden
Son kez vakit geçirdim kendimle
Aynanın karşısında
Son kez buluşturdum bakışlarımı
Ve
Yokluğuna diz çöküp
Takas ettim kendimi acılarla
Gözümü bile kırpmadan
Hüzne yatırdım yüreğimi
Haydi yar
Kâbusların dehlizinde kaybolmadan
Tut ürkek bakışlarımdan
Ve gözlerinde öldür beni
Kirpiklerime hissettirmeden
Silebilir miyim hayalini bilmiyorum
Ve tutabilir miyim önün sıra akıp giden ömrümü
Nereye kadar saklayabilirim kendimi kendimden
Nereye kadar kaçırabilirim gözlerimi gözlerimden
Tükenir elbet yokluğunda yılların gücü
Nasibin dehşeti
Hasretinle bilenen sessizliğin lanetini yağdıracak
Kurşun dökecek gözlerime karanlığın poyrazı
En harlı gecelerde üfleyerek çoğaltacağım yalnızlığımı
Korkularıma güç verdikçe
Yarınlarıma yüklediğim anlamlar eksik kalacak
Kim bilir hangi şarkıda unutacağım yüreğimin dilini
Hangi cümleden noktalayacağım ömrümü
Düşünme sen bunları
Sesinin kucağına bıraktım usulca yüreğimi
Haydi yar
Uyandırmadan özlemlerimi
Tut ürkek bakışlarımdan
Gözlerinde öldür beni
Artık susacağım
Susacak kelime bulabilirsem eğer
Yalan sözcüklerle
Sahte mutluluklar giydirmeyeceğim yüreğime
Veda saatlerinin üstüne basıp
Yokluğuna düşmeseydim eğer
Yüreğimin en kuytusuna gizleyecektim
Her solukta adın dökülmeseydi dudaklarımdan
Binlerce söz bağışlayacağım belki de gidişine
En uzak dünlerden alıp
En yakın yarınlara bırakacağım
İçimin yangınlarına aldırmaksızın
Gözlerimde asılı kalsa da yitirdiklerime dair hasretim
Bir adak gibi sunacağım yokluğuna kendimi
Sensiz hiçbir güne itibar etmeyeceğimi bile bile
Ruhunun boşluğuna bıraktım yüreğimi
Haydi yar
Sensiz cümlelerde sorguya çekilmeden
Tut ürkek bakışlarımdan
Gözlerinde öldür beni
