Ey kalbimin hicran payesi, sürur neşesi!

MustafaCİLASUN

Özel Üye
Özel üye



Kaç zamandır soramadım
İçime attım, meşguliyetadına kandım evet, aldandım
Mütehassis olan bitkalbin incinmesi, hiç söz etmeden edebi nefeslenmesi ne latif
Ve fakat bu hakikatianlamak için hissiyatım, naifliği terennüm ederek, tefekkürün ikliminde inşaedilerek ayılması lazım

Ne vakit zarif birnezaket görsem
Seni hatırlarım, sabrı vekana atını imrenerek hal-i aczi yetime yanarım
Kelam etmek içindüşünmenin ve eftaliyetiyle nefeslenmenin feyzine ne kadar hasretim
Bu bakımdan çekingenlikhasıl oluyor, içimde bir endişe uyanıyor, sessiz çığlığım nedense duyulmuyor

Birkaç resim karesi geçtielime
Mazinin en ülfetli veşevkli günlerinden, şimdiki halimle irkildim birden
Ne olmuştu bize, oncasancılar, sızılar niye, niçin mefkuremiz değişti, fikrimiz kesişti, zikrimizmuhabbeti terk etti
Günü geçirmek, keşkelerle nefeslenmek, ah u zar eylemek şimdiye kadar kime ilham ve esin verdi,deva bahşetti

Artık inanıyorum ki bizkaybettik
Azimeti, kemali yeteteslim ederek nefsimizi ihya ettik
Başkalaşmayı farklılıksandık, riyadan güya kaçındık ve fakat onunla yol aldık
İlgi ve iltifatısamimiyete değiştik, cezbeden olmak için ne kadar gayret ederek kendimizdengeçtik, kalbimizi hiç dinlemedik

Mustafa CİLASUN


 
Top