sevmek ve bilmek ...
sana sevdalı olmak ve senın sevdan olmadıgını bilmek...
birisi mutlulukken diğeri o mutluluğun gölgesi...
ellerini tutmak huzurumken ,
ellerinde kardeş şevkati hissetmek kabusum...
gözlerinde var olmak mucizeyken ,
yüreğinde dostça anılmak felaketim...
şimdi susmak düşer bana bilirim.
gözlerindeki şevkati kabullenip senin hayalin için dualar etmek düşer...
kabusumda olsa yanında yabancı görmek , duacın olmalı bu yürek ...
aşk ya yüreğimdeki , fedakar olmalıyım bu yüzden...
yaralarımı görmezden gelip senin yaralarını sarmak olmalı düşlerim,
ellerinin soğukluğunu , ellerin ısıtmasına izin vermeliyim ...
yoksa gözünden akan yaşlar yakar canımı,
yüzüme her bakışında çaresizliği okursam gözlerinde affetmem kendimi...
sen giden de olsan , beni yalnızlığa iten vefasızım da olsan, ben affetmeliyim seni...
ellere gitmeni kabullenip susmalıyım bir köşede ...
çünkü aşk sana duyduğum ,fedakarlıkla yoğrulmuş sevda yüreğimdeki
.................................................................
gelmek ve gitmek...
sana koşar adımlarla gelip sevdan için diz çökmek,
ve sessizliğinin ardındaki sırrı çözemeden gitmek...
ellerinin sıcaklığını hissedemeden poyraza tutulmak,
dalgaların hırçınlığında gözlerindeki öfkeyi görmek...
umutsuzluğu bile bile önünde diz çökmek ve susmak ,
kaderin oyunu bu deyip gözyaşlarıyla gitmek...
gelmekten yorulmak degil sitemim ,
çaresizliğe koşar adımlarla gitmek ya kaderim...
varsın çaresizlik olsun son adımımın adresi,
ellerinsiz poyrazlarda kaybolmak olsun sonum ...
ama senin hayallerine olacaktır dualarım,
korkularım yakacaktır yüreğimi benim gibi çaresizliğe düşersen bir gün diye ...
oysa dinlediğim masalların sahibiydin sen,
üstelik o masalların prensesi olmadığımı bile bile sen takmıştın bana prenses tacını ...
korkularımı sevginin ateşinde sen kül etmiştin,
kalbimin camdan kırılgan olduğunu söylememe rağmen avuçlarının arasına almıştın...
şimdi kırılan kalbim kestiyse ellerini sorumlusu ben değilim...
gözlerindeki öfke kıvılcımları yakarken yüreğimi susuyorsam eger sende bilmelisin susmayı...
masal bitti biliyorum,
sen gerçek prensesini ararken ben kaybettiğim prensin ardından dualar ediyorum...
bu kadar fedakar olmayı başarıyorsam ben ,
sen de susmalısın...
avuçlarında kırılan kalbim için ben sana hesap sormuyorsam
sen de elindeki kesikler için bana kızmamalısın...
sana sevdalı olmak ve senın sevdan olmadıgını bilmek...
birisi mutlulukken diğeri o mutluluğun gölgesi...
ellerini tutmak huzurumken ,
ellerinde kardeş şevkati hissetmek kabusum...
gözlerinde var olmak mucizeyken ,
yüreğinde dostça anılmak felaketim...
şimdi susmak düşer bana bilirim.
gözlerindeki şevkati kabullenip senin hayalin için dualar etmek düşer...
kabusumda olsa yanında yabancı görmek , duacın olmalı bu yürek ...
aşk ya yüreğimdeki , fedakar olmalıyım bu yüzden...
yaralarımı görmezden gelip senin yaralarını sarmak olmalı düşlerim,
ellerinin soğukluğunu , ellerin ısıtmasına izin vermeliyim ...
yoksa gözünden akan yaşlar yakar canımı,
yüzüme her bakışında çaresizliği okursam gözlerinde affetmem kendimi...
sen giden de olsan , beni yalnızlığa iten vefasızım da olsan, ben affetmeliyim seni...
ellere gitmeni kabullenip susmalıyım bir köşede ...
çünkü aşk sana duyduğum ,fedakarlıkla yoğrulmuş sevda yüreğimdeki
.................................................................
gelmek ve gitmek...
sana koşar adımlarla gelip sevdan için diz çökmek,
ve sessizliğinin ardındaki sırrı çözemeden gitmek...
ellerinin sıcaklığını hissedemeden poyraza tutulmak,
dalgaların hırçınlığında gözlerindeki öfkeyi görmek...
umutsuzluğu bile bile önünde diz çökmek ve susmak ,
kaderin oyunu bu deyip gözyaşlarıyla gitmek...
gelmekten yorulmak degil sitemim ,
çaresizliğe koşar adımlarla gitmek ya kaderim...
varsın çaresizlik olsun son adımımın adresi,
ellerinsiz poyrazlarda kaybolmak olsun sonum ...
ama senin hayallerine olacaktır dualarım,
korkularım yakacaktır yüreğimi benim gibi çaresizliğe düşersen bir gün diye ...
oysa dinlediğim masalların sahibiydin sen,
üstelik o masalların prensesi olmadığımı bile bile sen takmıştın bana prenses tacını ...
korkularımı sevginin ateşinde sen kül etmiştin,
kalbimin camdan kırılgan olduğunu söylememe rağmen avuçlarının arasına almıştın...
şimdi kırılan kalbim kestiyse ellerini sorumlusu ben değilim...
gözlerindeki öfke kıvılcımları yakarken yüreğimi susuyorsam eger sende bilmelisin susmayı...
masal bitti biliyorum,
sen gerçek prensesini ararken ben kaybettiğim prensin ardından dualar ediyorum...
bu kadar fedakar olmayı başarıyorsam ben ,
sen de susmalısın...
avuçlarında kırılan kalbim için ben sana hesap sormuyorsam
sen de elindeki kesikler için bana kızmamalısın...
-alıntı-
