Gecenin bu saatlerinde bir düş güvercini uçuruyorum gökyüzüne... Bembeyaz boncuklarla süslenmiş, bulutların her biri tutup kanadından, ayrı bir tarafa çekip kopartıyorlar benden... Arkasından öylece bakakalıyorum ağlamaklı... Bir umut uçurtması yapıyorum bir hevesle bu saatlerde... Salıveriyorum onu çocuksu bir sevinçle, yıldızların mavi ışıkları arasına, bir fırtına kopuyor kudururcasına... İpini alıp götürüyor beni belli belirsiz ülkelere... Biliyorum o ülkelerde sen varsın, gözüm dalıyor işte o uzaklara.... Sensiz bir başka esiyor nisan ayının yağmurlu rüzgarları... Her damlasında param parça umutlarım... H a kırdı ha kıracak penceremin camlarını, oturup ağlayayım diyorum... Kör olup kalıyor gözlerimin pınarları, inadına yine de tutunuyorum bir şeylere. Bir ara bağırmak geliyor içimden, açıyorum penceremi, kulaklarımı çınlatıyor sensizliğin çığlıkları bu saatte.... Sonra bir serçe dalıyor penceremden içeriye, irkiliyorum, bakıyorum, soluk soluğa nefesi... Belli ki çok uzaklardan gelmek te.... Alıyorum ürpermiş ıslak bedenini, şefkatle avuçlarımın içine... Isıtmak istiyorum onu sımsıcak nefesimle. Nefesi titriyor birden, demek ki, o da ürperiyor. Sana bir ah var ya her nefesimde, bakıyorum benli bir bakış gözlerinde. Ve ben seni arıyorum, kaçıncı bu şehirde, bu saatlerde........
