Aslında, NEFES ALMA vücudun bir numaralı önceliğidir. İyi oksijenasyon olmadan yemek yemek zordur çünkü her yutkunmada hava yolunu kısa bir süre kapatır ve oksijen seviyemiz hafifçe azalır (veya aldığımız her kaloriyi yakmak için solunum hızımızı önemli ölçüde artırmamız gerekebilir). POSTÜRAL STABİLİTE (başınıza düşmemek) aslında vücut önceliği numarası 2’dir. Yemek yemek sadece vücut önceliği numarası 3’tür. Nefes alma veya postüral stabilite bozulursa, yemek yemek dirençli olabilir.
2- Yemek yemek içgüdüseldir: Neden yanlış?
Yemek yeme ilk ay boyunca sadece içgüdüsel bir dürtüdür. Doğumdan 3-4 ay sonra, köklendirme, emme, yutma gibi bir dizi ilkel motor refleksimiz vardır ve beyinde gönüllü motor kontrol için yollar oluştururken yememize yardımcı olurlar. Yaşamın 5. veya 6. ayının sonunda, bu ilkel motor refleksler “çıkıyor” ve 6 aydan sonra yemek yemek öğrenilmiş bir motor davranıştır.
3-Yemek yemek kolaydır: Neden yanlış?
Yemek yemek insanların katıldığı EN karmaşık fiziksel görevdir. TÜM organ sistemlerinizi gerektirir ve tüm bu sistemlerin doğru çalışması gereklidir. Ek olarak, VÜCUDUN her kası dahil olur (örneğin bir yutkunma için 26 kas ve 6 kafa siniri koordine etmek gereklidir). Dahası, yemek yemek, TÜM 8 duyusal sistemimizin aynı anda koordine edilmesini gerektiren TEK görevdir. Bir çocuğun doğru yemek yemesi için öğrenme, gelişim, beslenme ve çevre de entegre edilmelidir.
4- Yemek yeme iki adımlı bir süreçtir; 1 = oturursunuz, 2 = yersiniz: Neden yanlış?
Normal gelişen çocuklar için yaklaşık 25 adım ve yeme sorunları olan çocuklar için 32 adım veya daha fazla öğrenme süreci vardır (Steps To Eating el ilanına bakınız).
5- Yemeğinizi dokunmak veya oynamak uygun değildir: Neden yanlış?
Yemeği giymek, onu yemeyi öğrenme sürecinin normal bir gelişimsel parçasıdır. Yiyecekleri ağzınıza almadan önce onları dokunarak ve oynayarak birçok şey öğrenebilirsiniz. Bu, yiyeceklerin fiziksel özelliklerini çocuğa öğreten “amaçlı oyun”dur. Kirlilik, yemeyi öğrenmenin önemli bir parçasıdır.
6- Eğer bir çocuk yeterince açsa, yer. Kendilerini aç bırakmazlar: Neden yanlış?
Bu, pediatrik popülasyonun yaklaşık %94-96’sı için doğrudur. Beslenme problemleri olan pediatrik popülasyonun diğer %4-6’sı ise kendilerini “aç bırakacaklardır” (genellikle farkında olmadan). Beslenme güçlüğü çeken çoğu çocuk için yemek yemek işe yaramaz ve/veya acı verir ve açlık duygusunun herhangi bir miktarı yemek yemelerine yetmeyecektir.
7- Çocuklar sadece günde 3 kez yemek yemelidir: Neden yanlış?
Günlük kalori ihtiyaçlarını karşılamak için, çocuklar sadece günde 3 kez yemek yerlerse yetişkin boyutunda öğünler yemeleri gerekebilir. Küçük mide ve dikkat sürelerine sahip olduklarından, çoğu çocuğun yeterli büyüme ve gelişme için yeterli kalori almak için günde 5-6 öğüne ihtiyacı vardır.
8- Bir çocuk yemek yemiyorsa ya davranışsal ya da organik bir sorunu vardır: Neden yanlış?
Çeşitli araştırma çalışmaları ve merkezimizdeki veriler, beslenme problemleri olan tüm çocukların %65-95’inin davranışsal VE organik sorunların KOMBİNASYONUNA sahip olduğunu göstermektedir. Yemek yemeyle ilgili fiziksel bir sorunla başlarsanız, yemek yemenin işe yaramadığını/hatta acı verdiğini hızlı bir şekilde öğrenecek ve görevi kaçınmak için bir dizi davranış geliştirecektir. Yemek yeme nedeni sadece davranışsal/çevresel bir nedenle başlarsa, beslenme durumunuzun bozulması veya deneyim eksikliğiniz hızlı bir şekilde organik sorunlara neden olabilir. Bu nedenle, beslenme problemlerinin teşhis ve tedavisinde bir ikili ayrım oluşturmak yararlı değildir.
9- Belirli yiyecekler sadece belirli saatlerde yenir (örneğin, kahvaltı yiyecekleri sadece kahvaltıda, öğle yemeği yiyecekleri sadece öğle yemeğinde, atıştırmalık yiyecekler sadece atıştırmalıkta, akşam yemeği yiyecekleri sadece akşam yemeğinde), ve sadece belirli yiyecekler “iyi” olarak kabul edilir: Neden yanlış?
Yiyecekler sadece yiyecektir. Kahvaltılık yiyecekler, öğle yemeği yiyecekleri, akşam yemeği yiyecekleri, atıştırmalık yiyecekler veya abur cuburlar yoktur. Yiyecekler ya bir protein, bir karbonhidrat veya bir meyve/sebzeden oluşur. Bazı yiyecekler diğerlerinden daha fazla besin değerine sahip olabilir, ancak yiyecekleri “iyi” veya “kötü” olarak etiketlemek veya yalnızca belirli bir öğünde yenmesi gerektiği şeklinde etiketlemek, çocuklara yemek yemeyi öğretmek veya sağlıklı bir yiyecek ilişkisi geliştirmelerine yardımcı olmak için faydalı değildir. Bir çocuk tavuk ve bezelyeyi kahvaltıda en iyi şekilde yiyorsa, bu tamam. Ayrıca, sözde “abur cubur” yiyecekler, aslında beslenme güçlüğü çeken çocuklara genellikle oral-motor açısından kolay yönetilebilir ve/veya büyük bir duyusal cazibe gücüne sahip olduklarından geniş bir yiyecek çeşitliliği öğrenmelerine yönelik taşları döşeyen önemli bir rol oynamaktadır.
10- Yemek saatleri uygun bir sosyal etkinliktir. Çocuklar her öğünde görgü kurallarına dikkat etmelidir”: Neden yanlış?
Aslında, öncelikle yemek yeme gelir. Görgü kuralları ikinci sırada gelir. İyi görgü kuralları için önce yemek yeme becerileri öğrenilmelidir. Yemek yemeyi yeni öğrenen 6-9 aylık bebekleri düşünün ve ne kadar da dağınık olduklarını hayal edin. Özellikle yemek yemeyi iyi öğrenmemiş çocuklar için, yemek saatleri bir öğrenme fırsatıdır ve biz ebeveynler öğretmenleriz. Çocuklar yiyecekleri ilgi çekici, ilginç ve çekici olduğunda çok daha iyi yerler. Ayrıca, yemek saati konuşmaları yiyecekler hakkında konuşmaya odaklandığında ve yetişkinler yeme şeklini modelleyip yiyeceğin “fiziğini” öğrettiğinde daha iyi yerler.
