“Öteki” edinilmiş bir kimlik midir? Eğer bir kimlik veya bir arayışın tanımlanmasında kullanılan bir kavramsa, bu kavramın farklı yönleri var mıdır? “Öteki” kavramı egemenlerin dışladıklarının yaşadıklarını mı bir ölçüde yansıtır?
Öteki bir tür sanatsal dışa vurum biçimi midir? Kim bilir kültürel toplumsal hayatımızda, resim dünyamızda içimizdeki psikolojik maratonumuzun adıdır belki de öteki. Ne olursa olsun öteki kavramının da nesnel bir karşılığı vardır. Yoksa bu değin girmezdi hayatımıza yaşadıklarımıza... Öteki: Bilinenden sözü edilenden ayrı, öbür, sözü edilen ya da benzer iki nesneden önem ya da konu bakımından uzakta olandır.
Resimde ki öteki herkesin ilgi duyduğu, günlük hayatın dışındaki model-manken bayanlardır. Giyinişleriyle saç modelleriyle konuşmalarıyla gençleri etkileyerek onları ötekileştiriyorlar. Bizleri, hayatımızda esaslı değişiklikler yapmamız, karakterlerimizi tamamen değiştirmemiz gibi psikososyal sorgulamalara zorluyorlar. Yani değişmemizi istiyorlar. Dışardan bakıldığında sade görünebilen bir kişi, aslında onlar gibi olmak için, içsel çalkanışlar yaşıyorlar. Ötekileşme Dostoyevski’de felsefi yaşamsal bir boyutlamadır. Teklifsizce yalnızlaşmadır. Resimlerde konu edilen figürlerde yalnızlık içindedirler. Özel hayatları, dostları yoktur. Çünkü hepsi birbirlerinin rakipleridir. Birbirlerini yerlerinden etmeye çalışırlar. Ötekileştirmek bir soyutlama bir kavram bulma, bir dil gücü bir kullanım kolaylığı verir. Çözümleyici olan politikaya, toplum bilimciye, sanatçıya… Resimlerdeki öteki her şeyi güzel olmak adına yapıyor. Böyle dikkat çekiyor. Sayılamayacak kadar estetik operasyonlar, soleryumda yanmalar gibi yapılan şeyler akıl alır gibi değildir. Ancak bu onları iyilik ve güzellik adına yapıyor. Kendisi de çevresinden daha önce gördüklerini uygulamaktadır. Yaptıklarının doğru olduğuna kendini inandırmıştır. O’da ötekileşmiştir. Varlığını toplumsal ilişkilerin bilincinden soyutlamıştır. Yalnızlaşmıştır.
Öteki bir tür sanatsal dışa vurum biçimi midir? Kim bilir kültürel toplumsal hayatımızda, resim dünyamızda içimizdeki psikolojik maratonumuzun adıdır belki de öteki. Ne olursa olsun öteki kavramının da nesnel bir karşılığı vardır. Yoksa bu değin girmezdi hayatımıza yaşadıklarımıza... Öteki: Bilinenden sözü edilenden ayrı, öbür, sözü edilen ya da benzer iki nesneden önem ya da konu bakımından uzakta olandır.
Resimde ki öteki herkesin ilgi duyduğu, günlük hayatın dışındaki model-manken bayanlardır. Giyinişleriyle saç modelleriyle konuşmalarıyla gençleri etkileyerek onları ötekileştiriyorlar. Bizleri, hayatımızda esaslı değişiklikler yapmamız, karakterlerimizi tamamen değiştirmemiz gibi psikososyal sorgulamalara zorluyorlar. Yani değişmemizi istiyorlar. Dışardan bakıldığında sade görünebilen bir kişi, aslında onlar gibi olmak için, içsel çalkanışlar yaşıyorlar. Ötekileşme Dostoyevski’de felsefi yaşamsal bir boyutlamadır. Teklifsizce yalnızlaşmadır. Resimlerde konu edilen figürlerde yalnızlık içindedirler. Özel hayatları, dostları yoktur. Çünkü hepsi birbirlerinin rakipleridir. Birbirlerini yerlerinden etmeye çalışırlar. Ötekileştirmek bir soyutlama bir kavram bulma, bir dil gücü bir kullanım kolaylığı verir. Çözümleyici olan politikaya, toplum bilimciye, sanatçıya… Resimlerdeki öteki her şeyi güzel olmak adına yapıyor. Böyle dikkat çekiyor. Sayılamayacak kadar estetik operasyonlar, soleryumda yanmalar gibi yapılan şeyler akıl alır gibi değildir. Ancak bu onları iyilik ve güzellik adına yapıyor. Kendisi de çevresinden daha önce gördüklerini uygulamaktadır. Yaptıklarının doğru olduğuna kendini inandırmıştır. O’da ötekileşmiştir. Varlığını toplumsal ilişkilerin bilincinden soyutlamıştır. Yalnızlaşmıştır.
