Özellikle son zamanlarda gündemde olan nükleer santral reklamları, insanların bu konuda kandırılmaya çalışılmaları son derece rahatsız edici; nükleer enerji konusunda küçük büyük herkesin bilinçlendirilmesi gerekiyor...
Türkiye'de de kouşulduğuna göre, bunu diğer durumlarla da birleştirdiğimiz zaman
bence artık fazlasıyla geri kalmış bir ülke olduğumuz açık bir gerçek..
Gerikalmış Ülkeler Açısından
Gerikalmış ülkeler de bu konuya oldukça hevesliydi. Atom Bombası'nın patlatılmasından itibaren yirmi sene, otuz sene geçmiş olmasına, bu arada başta ABD ve Sovyetler Birliği'nin, ikincil olarak da Fransa, İngiltere ve Çin Halk Cumhuriyeti'nin aşamasına tırmanmış olmalarına rağmen, gerikalmış ülkelerin içinden, onca yoklukta bir avuç plütonyum için "maddi-manevi ulusal seferberlik" ilan edenleri çıkması çok şaşırtıcıdır.
Süper ülkeler, geri kalmış ülkelerin liderlerinin egosunun nasıl okşanıp yönlendirileceği, keskin pskoloji haritalarıyla, şaşılacak ölçüde belirlenmiştir. Birine gidilip satış yapılacak, ve tatlı kârlar gerikalmışların acıları pahasına cebe indirilecek, bunlarsa adeta ilikleri çekilerek söğüşlenecekler. Örnek vermek gerekirse, Güneydoğu komşumuz Irak'ta Saddam Hüseyin, bombaya çok hevesliydi. Batı'dan bir araştırma reaktörü satın aldı, Saddam'ın satış karşılığı parasını aldılar. Bir süre sonra ise bu reaktörü, İsrail'e vurdurdular (1991) . Ayrıca gerikalmış ülkelere, nükleer araştırma reaktörleri gibi "zararsız küçük oyuncaklar" için bir defa satış yapabilmek üzere vize veriyor ve onların bu açıdan gönüllerini hoşnut tutuyorlardı. Ama büyüklerin yanında küçüklerin "bomba" adlı büyük oyuncağa sahip olmalarına (Hindistan ve Pakistan'ın hesap dışı yaramazlıkları olsa da) asla izin verilemezdi, verilmiyor da.
Küçükler, büyükler tarafından hizaya getirilmek istenecek ve "Nükleer Silahların Yayılmasının Önlenmesi Anlaşması'nı "imzalamaya mecbur edileceklerdi. Çoğu ülke de, Türkiye'nin de aralarında olduğu gibi, buna memnuniyetle rıza gösterecekti.
Önce şunu belirtmek gerekir, nükleer santral kurarak, nükleer teknoloji geliştiriliyor olmayacağı gibi, nükleer bomba da yapılmaz. Yani nükleer bomba yapmak için nükleer santral kurmak gerekmez. Bomba malzemesini bir şekilde ele geçirmek yeterlidir. Tek başına nükleer bombayı yapmak da marifet değildir. "Aç kalmak pahasına" nükleer bomba yapabilirsiniz, ama bunu doğal bir sanayi sürecinin ürünü olarak değil de, geri kalmış ülkenizde oluşturduğunuz bir "teknik gelişme vahasında" gerçekleştiriyorsanız, ülke geneline hiç bir katkı sağlıyor değilsinizdir. Bombadan önce fakir bir ülkesinizdir, bombayı yapmış olarak ise "bombalı fakir bir ülkesinizdir". Pakistan ne yazık ki buna bir örnek. Kıyamet kadar nükleer silahı olan, ancak nükleer santrallerini Batı'dan almaya yönelen Çin Halk Cumhuriyeti de bir örnek.
Türkiye'de de kouşulduğuna göre, bunu diğer durumlarla da birleştirdiğimiz zaman
bence artık fazlasıyla geri kalmış bir ülke olduğumuz açık bir gerçek..
Gerikalmış Ülkeler Açısından
Gerikalmış ülkeler de bu konuya oldukça hevesliydi. Atom Bombası'nın patlatılmasından itibaren yirmi sene, otuz sene geçmiş olmasına, bu arada başta ABD ve Sovyetler Birliği'nin, ikincil olarak da Fransa, İngiltere ve Çin Halk Cumhuriyeti'nin aşamasına tırmanmış olmalarına rağmen, gerikalmış ülkelerin içinden, onca yoklukta bir avuç plütonyum için "maddi-manevi ulusal seferberlik" ilan edenleri çıkması çok şaşırtıcıdır.
Süper ülkeler, geri kalmış ülkelerin liderlerinin egosunun nasıl okşanıp yönlendirileceği, keskin pskoloji haritalarıyla, şaşılacak ölçüde belirlenmiştir. Birine gidilip satış yapılacak, ve tatlı kârlar gerikalmışların acıları pahasına cebe indirilecek, bunlarsa adeta ilikleri çekilerek söğüşlenecekler. Örnek vermek gerekirse, Güneydoğu komşumuz Irak'ta Saddam Hüseyin, bombaya çok hevesliydi. Batı'dan bir araştırma reaktörü satın aldı, Saddam'ın satış karşılığı parasını aldılar. Bir süre sonra ise bu reaktörü, İsrail'e vurdurdular (1991) . Ayrıca gerikalmış ülkelere, nükleer araştırma reaktörleri gibi "zararsız küçük oyuncaklar" için bir defa satış yapabilmek üzere vize veriyor ve onların bu açıdan gönüllerini hoşnut tutuyorlardı. Ama büyüklerin yanında küçüklerin "bomba" adlı büyük oyuncağa sahip olmalarına (Hindistan ve Pakistan'ın hesap dışı yaramazlıkları olsa da) asla izin verilemezdi, verilmiyor da.
Küçükler, büyükler tarafından hizaya getirilmek istenecek ve "Nükleer Silahların Yayılmasının Önlenmesi Anlaşması'nı "imzalamaya mecbur edileceklerdi. Çoğu ülke de, Türkiye'nin de aralarında olduğu gibi, buna memnuniyetle rıza gösterecekti.
Önce şunu belirtmek gerekir, nükleer santral kurarak, nükleer teknoloji geliştiriliyor olmayacağı gibi, nükleer bomba da yapılmaz. Yani nükleer bomba yapmak için nükleer santral kurmak gerekmez. Bomba malzemesini bir şekilde ele geçirmek yeterlidir. Tek başına nükleer bombayı yapmak da marifet değildir. "Aç kalmak pahasına" nükleer bomba yapabilirsiniz, ama bunu doğal bir sanayi sürecinin ürünü olarak değil de, geri kalmış ülkenizde oluşturduğunuz bir "teknik gelişme vahasında" gerçekleştiriyorsanız, ülke geneline hiç bir katkı sağlıyor değilsinizdir. Bombadan önce fakir bir ülkesinizdir, bombayı yapmış olarak ise "bombalı fakir bir ülkesinizdir". Pakistan ne yazık ki buna bir örnek. Kıyamet kadar nükleer silahı olan, ancak nükleer santrallerini Batı'dan almaya yönelen Çin Halk Cumhuriyeti de bir örnek.
- ÇETİNER,M.A. ve SUNAL,S.; “DÜNYADA NÜKLEER ENERJİ KULLANIMI VE YENİ YAKLAŞIMLAR”, Eylül 2008.
