"Cami" Türkçeye Arapçadan geçen bir sözcüktür. Cem’ "Toplanma, bir araya gelme" kökünden gelen cami, "toplayan, bir araya getiren" demektir. Sözcük önceleri "cuma namazı mescidi" anlamında kullanılıyordu.[2] Cami sözcüğü, tamlamalarda camisi veya camii şeklinde, ismin "i" halindeyken camiyi şeklinde kullanılır:[3] Osmanlıda sultanlar adına yaptırılan büyük camilere selatin camileri denir. Ayrıca herhangi bir alanda ibadet etmeye yarayan, boş ve imarsız mekanlara namazgah denir.
Düzenleyen yönetici: