Zaman..
Nedir bu zaman?
Herkes hayatta bir şeyler ister. Kimi anlık duygularla istenen, kimi zor durumda olup kurtulmaya dua eden.
Dünyada başımıza gelebilecek onca şeyin önüne geçemeyiz ya, zaten hayat sen planlar kurarken başına gelenlerden ibaret değil midir?
Bu yüzden bazı şeyleri geçte olsa anlıyor insan. Mesela sabretmek, beklemek gibi.
Yani bazı şeylerin zamana ihtiyacı vardır. Olmasını istediğimiz şeylerin gerçekleşmesi için,
mutluluk için, bir parça huzur için,
Güneşi görmek için sabahı beklemek gerekir mesela.
Yıldızları görmek için geceyi..
Sıkıntıların geçmesi içinde zaman gerekir, yarının gelmesi içinde.
En basiti parmağını kesersin ya hani. Kanar, kabuk bağlar. İşte kabuk bağlayıp iyileşmesi içinde gerekir zaman.
Hayatta bu zaten. Belkide alışmaktır beklemeye .
Sabretmektir. Belkide yarını düşünmeden dinlenmektir.
İnsan acıya bile zamanla alışırken, hiç gelmeyecek sandığımız yarınları beklerken bile kaybetmemeli inancını.
Günler geçiyor, haftalar, aylar, yıllar, mevsimler geçiyor kim tutabilmiş zamanı ?
Yada kim aylar sonrasına yarın ulaşabilmiş.
Bazen nankördür zaman, bazen acımasız, bazen umutlu, bazen huzurlu.
Kişiye göre değişir sanırım.
Benim zamanım hangisi bilemiyorum.
Mutlu olmak mı?
Yarına umutla bakmakmı?
Birşeyler istediğimde gerçekleşmesi mi?
Yoksa sadece geçip giden bir tren mi?
Bilemiyorum..
Hem dünyam boşa dönüyormuş gibi , kıyısından köşesinden izliyormuşum gibi,
Hemde tam ortasındaymışım gibi.
Düşünmek için bile zamana ihtiyac duyuyor insan.
Zamanda kaybolmuş gibi yine o zamana ihtiyac duruyor insan kendini bulmak için.
Ne garip!.
21092017/01.02 - G.K
Nedir bu zaman?
Herkes hayatta bir şeyler ister. Kimi anlık duygularla istenen, kimi zor durumda olup kurtulmaya dua eden.
Dünyada başımıza gelebilecek onca şeyin önüne geçemeyiz ya, zaten hayat sen planlar kurarken başına gelenlerden ibaret değil midir?
Bu yüzden bazı şeyleri geçte olsa anlıyor insan. Mesela sabretmek, beklemek gibi.
Yani bazı şeylerin zamana ihtiyacı vardır. Olmasını istediğimiz şeylerin gerçekleşmesi için,
mutluluk için, bir parça huzur için,
Güneşi görmek için sabahı beklemek gerekir mesela.
Yıldızları görmek için geceyi..
Sıkıntıların geçmesi içinde zaman gerekir, yarının gelmesi içinde.
En basiti parmağını kesersin ya hani. Kanar, kabuk bağlar. İşte kabuk bağlayıp iyileşmesi içinde gerekir zaman.
Hayatta bu zaten. Belkide alışmaktır beklemeye .
Sabretmektir. Belkide yarını düşünmeden dinlenmektir.
İnsan acıya bile zamanla alışırken, hiç gelmeyecek sandığımız yarınları beklerken bile kaybetmemeli inancını.
Günler geçiyor, haftalar, aylar, yıllar, mevsimler geçiyor kim tutabilmiş zamanı ?
Yada kim aylar sonrasına yarın ulaşabilmiş.
Bazen nankördür zaman, bazen acımasız, bazen umutlu, bazen huzurlu.
Kişiye göre değişir sanırım.
Benim zamanım hangisi bilemiyorum.
Mutlu olmak mı?
Yarına umutla bakmakmı?
Birşeyler istediğimde gerçekleşmesi mi?
Yoksa sadece geçip giden bir tren mi?
Bilemiyorum..
Hem dünyam boşa dönüyormuş gibi , kıyısından köşesinden izliyormuşum gibi,
Hemde tam ortasındaymışım gibi.
Düşünmek için bile zamana ihtiyac duyuyor insan.
Zamanda kaybolmuş gibi yine o zamana ihtiyac duruyor insan kendini bulmak için.
Ne garip!.
21092017/01.02 - G.K
