Beni bu derin yalnızlığa yaşadığım yıllar hazırladı . O yılların içinde sen vardın , başkaları vardı . Hepiniz birer birer aldattınız beni , birer birer terkettiniz . Senden önce hiç kimseye git dememiştim . Ama hepsi gitti . Benden bir şeyler alarak , içimden bir şeyler kopararak gittiler .. İnançlarım yıkıldı , umutlarım azaldı . Şimdi çevremi kuşatan bu kopkoyu yalnızlığın içinde , geçmiş yılları düşünüyor , o artık bir daha geri gelmeyecek zamanlara ağlıyorum ...
Seni tanımadan önce yalnızlığın bu kadar korkunç olduğunu bilmezdim . Nice aldanmalar görmüş , nice yalnızlıklara dayanmıştım senden önce . Ne kadar hayal kırıklıkları ile dolu olursa olsun ; yaşantım en büyük gücümdü . Hatıralar tesellimdi ve bir gün seni bulmak ümidi beni hayata bağlıyor , her geçen gün biraz daha sana doğru itiyordu beni. Şimdi senden kalan hatıraları derin bir nefes alırcasına içime dolduruyor ve beni sensiz koyan alınyazıma ağlıyorum...
Bazen saatlerce oturur hiçbirşey konuşmazdık seninle, gözlerimiz birbirini bulurdu, ellerim ellerine değerdi, birkaç tel düşerdi alnına saçlarından. Avuçlarımız yanardı, özlemle dolup taşardı yüreklerimiz. Uzaktan gemiler geçerdi, bazen yağmur yağardı, ıslanırdık caddelerde. Bazen serin bir rüzgar çıkardı, sen üşürdün. Sonra yavaş yavaş akşam olmaya başlardı gün batardı karşı sahillerde, ayrılık vakti yaklaşırdı. Şimdi o beraber yaşadığımız emsalsiz dakikaları özlüyor ve yokluğuna ağlıyorum.
Belki seni bir daha hiç göremeyeceğim . Görsem bile ne değişecek ? Beni tanımayacaksın bile. Gözlerini eğerek geçip gideceksin yanımdan . Aynı şehirde iki yabancı gibi yaşayacağız artık . Birbirimizin varlığından habersizmişcesine , yıllar yılı bir hayat yükünü taşıyıp gideceğiz . Hatıralar gitgide içinde küllenmeye başlıyacak . Bana ait hiç bir şeyi hatırlamak istemeyeceksin . İşte o dayanılmaz unutuşu , ta derinlerden hissediyor ve başımı ellerimin arasına alıp unutulduğuma ağlıyorum ...
Kim bilir ne zaman dinecek bu gözyaşları ? Bu merhametsiz koşu ne zaman bitecek ? Anlasana ; yoruldum artık . Sensiz bir şeyin değeri kalmadı gözlerimde . Bir an önce bu koşu bitsin istiyorum . Düşünsene , bütün saatler durmak için o anı bekliyor . Sonu duyuracak kampana çalsın artık . O anda tanımadığım seyirciler ayağa kalksın . Muhteşem bir son olsun bu. Duyduğun zaman içinde bir şeyler burkulsun ve gözyaşlarının en güzeliyle dolsun gözlerin.. Benim ağlanmayacak bir yerde olduğumu düşün ve artık sen ağla . Yokluğuma , sevilmemişliğime anlaşılmamışlığıma . Şimdi seni sevdiğime değil , yaşadığıma ağlıyorum ...
Seni tanımadan önce yalnızlığın bu kadar korkunç olduğunu bilmezdim . Nice aldanmalar görmüş , nice yalnızlıklara dayanmıştım senden önce . Ne kadar hayal kırıklıkları ile dolu olursa olsun ; yaşantım en büyük gücümdü . Hatıralar tesellimdi ve bir gün seni bulmak ümidi beni hayata bağlıyor , her geçen gün biraz daha sana doğru itiyordu beni. Şimdi senden kalan hatıraları derin bir nefes alırcasına içime dolduruyor ve beni sensiz koyan alınyazıma ağlıyorum...
Bazen saatlerce oturur hiçbirşey konuşmazdık seninle, gözlerimiz birbirini bulurdu, ellerim ellerine değerdi, birkaç tel düşerdi alnına saçlarından. Avuçlarımız yanardı, özlemle dolup taşardı yüreklerimiz. Uzaktan gemiler geçerdi, bazen yağmur yağardı, ıslanırdık caddelerde. Bazen serin bir rüzgar çıkardı, sen üşürdün. Sonra yavaş yavaş akşam olmaya başlardı gün batardı karşı sahillerde, ayrılık vakti yaklaşırdı. Şimdi o beraber yaşadığımız emsalsiz dakikaları özlüyor ve yokluğuna ağlıyorum.
Belki seni bir daha hiç göremeyeceğim . Görsem bile ne değişecek ? Beni tanımayacaksın bile. Gözlerini eğerek geçip gideceksin yanımdan . Aynı şehirde iki yabancı gibi yaşayacağız artık . Birbirimizin varlığından habersizmişcesine , yıllar yılı bir hayat yükünü taşıyıp gideceğiz . Hatıralar gitgide içinde küllenmeye başlıyacak . Bana ait hiç bir şeyi hatırlamak istemeyeceksin . İşte o dayanılmaz unutuşu , ta derinlerden hissediyor ve başımı ellerimin arasına alıp unutulduğuma ağlıyorum ...
Kim bilir ne zaman dinecek bu gözyaşları ? Bu merhametsiz koşu ne zaman bitecek ? Anlasana ; yoruldum artık . Sensiz bir şeyin değeri kalmadı gözlerimde . Bir an önce bu koşu bitsin istiyorum . Düşünsene , bütün saatler durmak için o anı bekliyor . Sonu duyuracak kampana çalsın artık . O anda tanımadığım seyirciler ayağa kalksın . Muhteşem bir son olsun bu. Duyduğun zaman içinde bir şeyler burkulsun ve gözyaşlarının en güzeliyle dolsun gözlerin.. Benim ağlanmayacak bir yerde olduğumu düşün ve artık sen ağla . Yokluğuma , sevilmemişliğime anlaşılmamışlığıma . Şimdi seni sevdiğime değil , yaşadığıma ağlıyorum ...