Beni dilenci yapma.Kapinda ask dilendirme bana.Yillardir bekledigim sicak bir yuva hasretimi,minik bir bebek özlemimi ve nice zamandir kafamda kurdugum mutluluk hayallerimi kursagimda koyma.Bahsettigim degerler benim nazarimda mukaddes ve ugrunda canimi seve seve feda edebilecegim mefhumlar.Gerekirse basimi esigine koyar beklerim,aksamdan sabaha sabahtan aksama beklerim.Neyi bekledigimi bilmeden beklerim,yalniz senin bu yaptigin,bana reva gördügün tarif ve izah edilemez,bambaska birsey.
Sana herseyimi anlattim,kendimi anlattim;hayallerimi,özlemlerimi,arzularimi ve gelecekle ilgili düslerimi anlattim.Beni sadece dinledin,sesssizce ve sükunetle dinledin.Dinlemen bile inan zevk verdi bana,ancak artik bir ses ver.Bak gecenin koyu karanliginda ciplak ellerimle soguk duvara vurdugumda bile ses geliyor,oysa senden -tik- bile yok.Beni anladigini söylüyorsun aslinda anlamiyorsun.Beni istedigini söylüyorsun ancak beni istemiyorsun ve beni bekledigini söylüyordun fakat bekledigin ben degilim biliyorum.
Ne istiyorsun benden?Bir ömür boyu kapinda kapikulu olup beklememi mi? Susuz ve isiksiz kalmis bir gül gibi kendi kösesinde kurutmak mi?Beni nefsimle basbasa birakip imtihan etmek mi? Bana daha fazla aci ve izdirap cektirmek mi?
Ben zaten aci ve izdirabi günbegün,anbean cekiyorum.Nefsimle günde 70 degil,170 kere yaka-paca oluyorum.Yalnizlik ve kimsesizligin azabini iliklerime kadar yasiyorum zaten.
Isigimi kaybettim.Önümde ve odamda isik yok.Geceleri sadece ay isiginin vurdugu dagin ciplak yamaclari haric,dev dalgalariyla okyanuslar,sik agaclariyla ormanlar ve denizlerin diplerindeki yosunlu kuytu köseler karanlik,benim odam da öyle.
Baslangicta korkardim,cekinirdim karanliktan, ama alistim sonra.Karanligin dinlendirici özelligini yasayinca alistim.Onun ölümden bir parca oldugunu anlayinca alistim ve senden ses-soluk gelmeyince alistim.
Isteseydin seninle ask oyunu bile oynardim ama amacim bu degildi biliyorsun.Oysa oyunun bile bir takim kurallari vardir degil mi? Hele cocuklar bu kurallari en güzel sekilde bilirler ve ellerinden geldigince adaletle kurallara riayet ederler.Iclerinden bir tanesi oyun bozanlik yapmaya bir görsün hemen ikaz ederler mizikcilikla suclayip oyun harici birakirlar.
Varligimin bilincine erdigim ve kalbime atesin düstügü andan beridir kapinda beklerim bilirsin.Simdi senin bu oyun bozanligina,bu mizikciligina ben ne diyeyim.
Birde beni suclamissin.Üzerimde haklari,emekleri olan insanlari aleyhime kiskirtmissin.Her borc ödenir ama vefa borcu asla ödenmez.Benim o insanlara vefa borcum vardi biliyor musun? Bana heryer yaban,herkes yabanci ve gidecegim bir yer yok iken, cikar giderdim yanlarina.Yemeklerini yer,sohbetlerini dinler,dertlesir, ruhen rahatlardim.Sayende o kapida yüzüme kapandi biliyor musun?
Sana kizmak mi? asla!!! Ben kendime kiziyorum.Sana aldandigima kiziyorum,cesaretsizligime kiziyorum.Gerci sende bir sebebsin.Sebebler ardindaki hakiki Müsebbibi-l Esbabi göremedim ona kiziyorum.Ellerimi ve kalbimi Ona degil sana actim buna yanarim,hata etmisim.Zaten dertlerimin budur sebebi.
Ne mi yapacagim?Önce eski defterleri kapatacagim ve yine eski ben yani kendim olacagim.Icimde kaybettigim gücü arayacagim ve önüme bakacagim.Kimbilir belki kader ve hayat bir bukelamun derisinden bile daha degiskendir.
İsa Avcı
