Kışları hiç sevmiyorum Sevgilim Seni hep bir kış günü kaybettim ben
Bak yine bir şubat soğuğu ve yine yoksun;
Ama bu sefer baska bu sefer bende yokum hem de içinde !
Kalbini çağırıyorum; küfrün çıkıp geliyor
Sözlerin yaramı tuz misali yakıp geçiyor da sen bilmiyorsun be kadın
Bir yarısı sen olan kalbimi kanatmak zorunda mıydın Sevgili ?
Bak sarkılar ne söyletiyor bu gece bana:
‘‘Nesine yandım bu yarin nesine kandım ?’’
Artık veda vakti sanırım
Belki de zaman aşımına uğradık biz ask denen azapta
Bana ‘Gitmemi istiyor musun’ diye sorsan; git diyemem sana
Hani derim de sen hemen gitme işte Sevgilim
Hem gitsen bile hatıraların bana miras kalıyor
Hadi git şimdi Sevgilim Bir daha sana düşmeden git
Ardına bakma ki tekrar davet etmesin seni gözlerim ask oyununa
Hadi yar acıtma artık canımı ve git
Sus ve git
Ya da boşver ben gidiyorum senden
Varlığına açken ben yokluğundaki hayaline bile hasretim şimdilerde
Gitmeni isterken yalnızlığıma yoldaş; yokluğunu bırakmanı istemiştim !
