Üzeceğimi Biliyordum

İşsizdim...
O an çaresizdim
Ne kadar umut besledim
Bana güvenenleri derin derin düşündüm
Hüzün içindeydim, geç kaldınız diye geri çevrildim
Eve gitmek istemedim, eşimin, çocuklarımın gözlerinden gizlendim
Herkes uyurken gideyim dedim, niyetlendim ışıkları gördüm geri çekildim
Bekleyen ümitler için ne söyleyecektim, yine aczi yetimi en açık haliyle gösterecektim
Titredim, gitmek istedim, bir müddet kay boluyum dedim, fakat onları daha fazla üzeceğimi biliyordum
Başımı öne eğdim, mahcubiyet içinde kapıya yöneldim, tam açmak isterken karşımda sadakat sahibini gördüm

Mustafa Cilasun