Türkçe'nin Genel Özellikleri

cırcırböcee

V.I.P
V.I.P
Türkçe, diğer Türk dilleriyle birlikte Altay dil ailesinin bir kolunu oluşturur. Bu ailenin diğer üyeleri Moğolca, Mançu-Tunguzca ve Korecedir. Japoncanın Altay dil ailesinin bir üyesi olup olmadığı konusu tartışılmaktadır.

Türkçe, diğer Altay dilleri gibi eklemeli, yani sözcüklerin eklerle yapıldığı ve çekildiği, sondan eklemeli bir dildir.

Türkçe sözcüklerde, Arapça, Almanca vb. dillerde görülen erillik, dişillik (yani cinsiyet ayrımı) özelliği yoktur.

Türkçede sayı sıfatlarından sonra gelen adlar çoğul eki almazlar. Yani üç ağaçlar değil üç ağaç.

Önlük-artlık (kalınlık-incelik) ve düzlük-yuvarlaklık uyumları vardır. İlk uyuma göre bir sözcükteki ünlüler ya hep art veya ön, ikinci uyuma göre de ya hep düz veya yuvarlak olurlar.

f, j ve h ünsüzleri Türkçe kökenli sözcüklerde bulunmazlar. (Bir kaç Türkçe sözcükte başka seslerden değişmiş olarak f görülebilir:
öfke < öpke, ufak < ubak vb.)

Türkçe sözcüklerde söz başında bulunabilen ünsüz sayısı sınırlıdır:
b, ç, d, g, k, s, t, v, y.

c ünsüzü, söz başında başka ünsüzlerden değişmiş olarak bir kaç sözcükte bulunur: cibinlik < çıpın vb.

n ünsüzü Türkçe kökenli sözcükler içinde yalnız ne ve türevlerinde bulunur: ne, neden, niçin, nasıl vb.

p ünsüzü de söz başında, bir kaç Türkçe sözcükte b'den değişmiş olarak bulunur: piş- < biş-, parmak < barmak vb.


TARİHSEL GELİŞİMİ

Türk dillerinin yazılı metne dayalı tarihleri 7.-9. yüzyıl Orhon Türkçesine kadar uzansa bile, Türkiye Türkçesi için, Anadolu'ya göç eden Oğuzların 11. yüzyıldan sonra kendi lehçeleri üzerine kurdukları yazı dilini başlangıç saymak gerekir.

15. yüzyıla kadar Eski Anadolu Türkçesi olarak adlandırdığımız bu dönemin en ünlü temsilcisi Yunus Emre'dir.

Anadolu Selçuklularının önce Arapçayı, sonra da Farsçayı resmi dil olarak kabul etmeleri nedeniyle Türkçe Anadolu sahasında 13. yüzyıla kadar gelişememiştir. 13. ve 15, yüzyıllar arasında da gittikçe artan sayıda Arapça, Farsça sözcük içeren bir dil ortaya çıkmıştır. Ancak yine de sade sayılabilecek bir Türkçenin egemen olduğu bu dönemden sonra Osmanlıca adı verilen, yoğun Arapça, Farsça etkisi görülen bir dönem başlamıştır.

16. yüzyıldan 20. yüzyıla kadar süren Osmanlıca dönemi kendi içinde Başlangıç Dönemi, Klasik Dönem ve Yenileşme Dönemi olarak üç bölümde incelenir. Bu dönemde yalnız Arapça, Farsça sözcükler değil gramer kuralları da Türkçeye girmiş, yalnız aydın kesimin okuyup yazabildiği bir saray dili ortaya çıkmıştır.

Dilde özleşme çabaları 19. yüzyılın ikinci yansında Tanzimat dönemi ile başlamıştır. Aydınların Türkçe sözcük kullanma, Arap alfabesinde yenilikler yapma (örneğin tüm ünlüleri yazıda gösterme, normalde bitişik yazılan Arapça harfleri ayrı yazma gibi) çabalarıyla geçen bir hazırlık döneminden sonra Cumhuriyetle birlikte çağdaş Türkçenin temelleri atılmıştır.

Atatürk'ün özel ilgi ve çabalarıyla Latin alfabesine geçilmiş, tarama, derleme ve türetme yoluyla dildeki Türkçe sözcük oranı kısa sürede büyük oranlara ulaşmıştır.

KISA KAYNAKÇA

a. Gramerler

Banguoğlu, Tahsin, Türkçenin Grameri, Ankara 1990.

Deny, Jean, Grammaire de la langue turque, dialecte osmanli, Paris 1921 (Türk Dili Grameri, Çev. Ali Ulvi Elöve, İstanbul 1941-53).

Eker, Süer, Türk Dili, Kara Harp Okulu Komutanlığı, Ankara 1999.

Ergin, Muharrem, Türk Dil Bilgisi, İstanbul 1980.

Gencan, Tahir Nejat, Dilbilgisi, Türk Dil Kurumu, İstanbul 1966.

b. Sözlükler

Devellioğlu, Ferit, Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lugat, Ankara 1990.

Tarama Sözlüğü,Türk Dil Kurumu, Ankara (1963-1972 yılları arasında ilk 6 cilt, 1974-77 yılları arasında Ekler ve Dizin ciltleri yayınlandı)

Tuğlacı, Pars, Okyanus 20.Yüzyıl Ansiklopedik Sözlük, İstanbul 1980, 4. baskı, 10 cilt.

Türkçe Sözlük, Türk Dil Kurumu (1945'ten başlayarak...).

Türkiye'de Halk Ağzından Derleme Sözlüğü 1-Xll, Türk Dil Kurumu, Ankara 1963-1982.

c. İmla Kılavuzları

Aksoy, Ömer Asım, Ana Yazım Kılavuzu, Adam Yayınlan, İstanbul 1987.

İmla Kılavuzu, Türk Dil Kurumu (1941'den başlayarak..., 15, baskı 1996'da)

Koz, Mehmet Sabri, Turan Yüksel, Büyük Yazım kılavuzu, Yuva Yayınlan 1993.

Özön, Nijat, Büyük Dil Kılavuzu, Yapı Kredi Yayınları, 1995.üekçe'
 
Top