Tabular Nesnelleşmiş Korkulardır
Tabu sözcüğünü ruhbilime sokan ve İlk kez bilimsel olarak inceleyen Freud olmuştur.
1910 yılında, Avustralya’da yaşayan yerliler arasında yasak aşk olgusunu inceleyen Freud, daha sonra yayınladığı Totem ve Tabu (Totem and Taboo) kitabının ilk bölümünü oluşturan «Yasak Aşk Korkusu» (The Harror of Incest) makalesini yazmıştır Bu makalede yerlilerin yakın akrabalar arasındaki cinsel ilişkiyi önlemek için soyut korku, saygı, sakınma ve yasak kavramlannı somut biçimde yaşama geçiren tabular yarattıklarını anlatmış, bunların ilkel dinlerde totemlerle simgelendiğine dikkati çekmiştir.
Freud’a göre tşbu nesnelleşmiş, somutlaşmış korkudur ve saygı, sakınma, yasak kavramlarını toplum içerir.
İnsanın boyun eğmesi, uyması, saygı duyması gerekli olan temel yasakların başlangıcı, kaynağı olarak kabul edilir. Tabular zaman içinde toplumdan topluma değişir; geçici ya da sürekli tabular vardır.
Freud Totem ve Tabu kitabında tabularla İlgili duygusal ve coşkusal ikilemler, tabuların davranış bozuklukları ve nevrozların oluşmasında oynadığı rol ve tabuların yok edilmesi üzerinde durmuştur.
Wundt’a göre tabular insanın İçgüdülerinden, dürtülerinden kaynaklanan davranışlarını bastıran, denetleyen, engelleyen, bunlara saygınlık kazandıran değerlerin simgeleridir.
Wundt tabuları, ilkel insanın yazılmamış toplum kuralları, yasaları olarak görmüş, doğaüstü güçlerden, büyüden, sihirden kaynaklandığını belirtmiştir.
Canlılık (animizm) inancı içinde, boyun eğilen, korkulan, saygı duyulan kutsal olan tabular, «totem» adı verilen canlı, cansız varlıklarla simgelenmiştir.
Totem ortak amaçlar, beklentiler, değerler, ilkeler, kurallar, yasalar sistemi olarak görülebilir. Başka bir deyişle, totem grup olgusunun, toplum yapısının çekirdeğidir.
Sözlük anlamı «klan» olan totem sözcüğü doğada bulunan canlı, cansız varlıklarla simgelenmiştir. Zaman içinde ve toplumdan topluma totem olarak kabul edilen simgeler değişmiştir. Güneş, ay, bulut, şimşek, yıldırım, su, deniz, rüzgâr, ağaç. taş, toprak, kuş, hayvan, özetle bütün canlı ve cansız varlıklar totem olarak kullanılmıştır.
Özcan Köknel, Yaşamın Zaferi
Tabu sözcüğünü ruhbilime sokan ve İlk kez bilimsel olarak inceleyen Freud olmuştur.
1910 yılında, Avustralya’da yaşayan yerliler arasında yasak aşk olgusunu inceleyen Freud, daha sonra yayınladığı Totem ve Tabu (Totem and Taboo) kitabının ilk bölümünü oluşturan «Yasak Aşk Korkusu» (The Harror of Incest) makalesini yazmıştır Bu makalede yerlilerin yakın akrabalar arasındaki cinsel ilişkiyi önlemek için soyut korku, saygı, sakınma ve yasak kavramlannı somut biçimde yaşama geçiren tabular yarattıklarını anlatmış, bunların ilkel dinlerde totemlerle simgelendiğine dikkati çekmiştir.
Freud’a göre tşbu nesnelleşmiş, somutlaşmış korkudur ve saygı, sakınma, yasak kavramlarını toplum içerir.
İnsanın boyun eğmesi, uyması, saygı duyması gerekli olan temel yasakların başlangıcı, kaynağı olarak kabul edilir. Tabular zaman içinde toplumdan topluma değişir; geçici ya da sürekli tabular vardır.
Freud Totem ve Tabu kitabında tabularla İlgili duygusal ve coşkusal ikilemler, tabuların davranış bozuklukları ve nevrozların oluşmasında oynadığı rol ve tabuların yok edilmesi üzerinde durmuştur.
Wundt’a göre tabular insanın İçgüdülerinden, dürtülerinden kaynaklanan davranışlarını bastıran, denetleyen, engelleyen, bunlara saygınlık kazandıran değerlerin simgeleridir.
Wundt tabuları, ilkel insanın yazılmamış toplum kuralları, yasaları olarak görmüş, doğaüstü güçlerden, büyüden, sihirden kaynaklandığını belirtmiştir.
Canlılık (animizm) inancı içinde, boyun eğilen, korkulan, saygı duyulan kutsal olan tabular, «totem» adı verilen canlı, cansız varlıklarla simgelenmiştir.
Totem ortak amaçlar, beklentiler, değerler, ilkeler, kurallar, yasalar sistemi olarak görülebilir. Başka bir deyişle, totem grup olgusunun, toplum yapısının çekirdeğidir.
Sözlük anlamı «klan» olan totem sözcüğü doğada bulunan canlı, cansız varlıklarla simgelenmiştir. Zaman içinde ve toplumdan topluma totem olarak kabul edilen simgeler değişmiştir. Güneş, ay, bulut, şimşek, yıldırım, su, deniz, rüzgâr, ağaç. taş, toprak, kuş, hayvan, özetle bütün canlı ve cansız varlıklar totem olarak kullanılmıştır.
Özcan Köknel, Yaşamın Zaferi