SusTum...

M

misafir

Ziyaretçi
Umutla sustum her defasında.
Birşeylerin değişmesini bekledim sessizce.
Yüreğimde büyüyen kelimelere engel oldum,
sınırını bir türlü koyamadığım soğuk gecelerde.
Yalnızlığa çare olur.
Büyük savaşımın kayıplarını onarır diye sustum..
Yalanı dolanı görerek,
acıyarak sıcacık ölümlerin ızdıraplarına.
Ölümüne sustum hiç ölmeyecekmiş gibi.
Yarim akdeniz gibi sustum..

Kırılan kalplerin ortasında kalan,
yeşermiş bir çiçeğin onca masumluğuna tutunarak.
Aldatarak tüm aldanışlarımı.
Sessizliğimi dili olmayan bir bahara verdim.
Kesilen nefesimi hiç umursamadan,
içime akıttığım gözyaşlarımda boğulmadan sustum.
Acıların arta kalanlarına arkamı dönüp,
ışığımın arkasından sustum gölgelemin üstüne.
Hiç sevmemiş gibi seni,
hiç dahil etmemiş gibi düşlerime, kıyasıya,
doyasıya,
hiç susmamış gibi sustum.

Yaşayan onca varlığın yerine,
ruhumu koyup ortaya,
sensizliğin acısını dindirir diye belki.
Bu sefer gözlerinin içine sonsuza kadar sustum.....
 

Top