Suskun Kelimeler Lügati...

Bilal Tırnakçı

Suskun Kelimeler Lügati...

Dudakları yırtılmış bir şehir duruyor karşımda,
Dili kelepçeli bir şiir...
Susuyorum içimde ihtilal korkusu, Konuşuyorum kelimeler intihar ediyor... Senden kaçıyorum, şehir peltek,
Sana geliyorum, şiir kekeme...
İçimden akan ırmaklardan intihal edilmiş
Misralarımda ölü soğukluğu,
Noktadan sonra hayat umudu...
Ne umduğuna nail olabilmiş virgül, .
Ne de içimdeki çığlığı susturabiliyor nokta
Hani ellerin dokunsa yarama diyorum Son bir umut,
Öyle üvey ki, onlar da çok uzakta...
Bir vav'ın karnındayım iki büklüm
Vav kanımda susuyor uzun uzun
Ve bir bulutu ağlatırken bulunacağım Korkuyorum,
Seni ıslattı diye sataştığım o bulutu...
Ve ölümüme şahit yazılacak
Suskun kelimeler lügati...
Ve ben gideceğim
Şehirlere kar yağmıyor diye
Bulutları yağmalayacak çocuklar
Ve ben gideceğim
Takvimlerden silinecek bütün mevsimler
Yırtılan dudaklarından öpülecek
Önce şehirler
Sonra şehri islatmaya korkan
Kara ve bahtsız bulutlar...
Ve sabah oluyor,
Şehrin dudaklarından kancalar sökülüyor
Güneşi giyinmeye hazır sokaklar...
Şehri yağmalanmaktan kurtaran
Bir ezan sesi
Doğruluyorum tırnaklarımda izi gecenin Doğruluyorum şiirin kalesi düşüyor Doğruluyorum doğum sancısı gibi bir sabah
Doğruluyorum, Aziz Allah...