BMC İşçisinin Emek yürüyüşü, 29 Mart 2013 Cuma günü saat 16,00 da Konak meydanında
--------------------------------
BMC. Sen Hiç Aç Kaldın Mı? -Abdulkadir Hazman
Siz hiç aç kaldınız mı ? Cebiniz de kuru ekmek alacak paranız dahi olmadığı anı soruyorum, yada anları, günleri ayları soruyorum . Hele bir gözlerinizi kapatıp, düşünün ve dürüstçe kendinize bu soruyu sorun . Cevabınız evetse bu yazıyı okuyun. Eğer aç kalmadınızsa lütfen bu yazıyı okumayın.
Onlar bir baba, iki çocuk ve bir de eş den oluşan bir aile. Ev kira , canından çok sevdiği iki yavrusu da okuyor ve dünyalar güzeli eşi ,iş bulursa evlere temizliğe gidiyor, son birkaç aydır.Tek gelirleri , iş bulabilirse kadının getirdiği gündelik parası .Babanın ağırına gidiyor bu durum,çünkü baba işsiz değil, yani sözüm ona çalışıyor gözüküyor, her gün fabrikaya gidip taşlama tezgahını temizliyor, şaltere basacak günü sabırsızlıkla bekliyor , hoş şaltere bassa ne olacak, ama umut onun ki, harıl harıl çalıştığı günlerde maaşını alamamıştı, ama olsun üretmişti, çalışmıştı yani bir işe yaramıştı, kendinden utanmamıştı,.Akşam evine eli boş gitse de,çocuklarının yüzüne utanmadan bakar,saçlarını okşar ve içinden nasıl olsa bir gün öderler maaşımızı derdi, ve en önemlisi de umudunu bir öteki güne taşırdı.
Günler günleri kovaladı, aylar ayları ,umudun yerini umutsuzluk aldı, hani sendikaları da vardı, yani örgütsüz değillerdi, Patronlarının başka işleri de vardı ve çok güzel kazanıyordu, acabalar bitmek bilmiyordu kafasında ,kimler gelip konuşmadı ki onlarla iktidar milletvekilleri, muhalefet milletvekilleri, belediye başkanları daha niceleri ama hepsi yalnızca konuştu, konuştu.Kimse dertlerine derman olmadı.O yine aç ve susuzdu, o yine evine bir lokma ekmek götüremiyordu, ama çalışıyor gözüküyordu.İşi vardı, sendikası vardı, herkes onları destekliyordu ama o hala bir yıldır açtı.
Maaşının aksadığı günlerde çaresizce bir kredi kartı edinmişti, temel ihtiyaçlarını bir süre onunla karşıladı, ödeyemez oldu, borcu artıkça artı ,evine haciz geldi, yoktu para edecek bir şey gittiler, ama avukat yakasından düşmüyor seni hapse attıracağım tehditleri savuruyor, mahalle bakkalı bir yıldır idare ettim artık bende dayanamıyorum diyor, eş –dost yüzüne bakmıyor yine borç ister diye, eşi eskisi gibi onunla konuşmuyor, onun umut veren gülmelerini görmeyeli çok oldu , hele birde aynı fabrikadaki bazı arkadaşlarının bu yüzden boşandıklarını duyunca içini bir korku kaplar oldu, ya bizde boşanırsak ne olur halimiz, nasıl dayanırım yarimin ayrılığına ,ya çocuklar, ya çocuklar.
Tok açın halinden anlamıyormuş abi, bin beş yüz kişi ortada kaldık, kimse sahip çıkmadı bize ,yalnız bize mi fabrikamıza da sahip çıkan yok.Açlığımıza mı yanalım , evleri- yuvaları dağılan arkadaşlara mı yanalım ,söyle abi yıllardır omuz omuza çalıştığım can arkadaşlarım intihar edeceğiz diyorlar. Aklımı kaçıracağım. Toplandık bari sokağa çıkalım dedik yarın Cuma hayırlı gün belki sesimizi duyan olur dedik, İzmir halkı bize sahip çıkarsa aşarız bu sorunu dedik, bakalım yarın ola harola. Sende gel abi oraya , mümkünse yengemde gelsin bizi yalnız bırakmayın.
Kafasını kaldırdı,utanarak içtiği çaydan bir yudum daha aldı ve SEN HİÇ AÇ KALDINMI ABİ ? dedi.
Adı önemlimi sizce, o bir yıldır maaşını alamayan bin beş yüz BMC işçilerinden yalnızca bir tanesi. Bu yazı onunla yaptığım sohbetin ,hayır ,hayır dertleşmenin özeti .Bu yazı kendine insanım diyenler için yazıldı.SAHİ SİZ HİÇ AÇ KALDINIZMI ?
29 Mart 2013 Cuma günü saat 16,00 da Konak meydanında onlarla olmak isteyen “insanlara” duyurudur, gelin onların yalnız olmadığını onlara his ettirelim.
-Abdulkadir Hazman
