Konuya nasıl girebilirim bilemiyorum. Ama bir yerden başlarsam devamı gelir diye düşündüm. Herkesi birbirini sevecek diye bir kanun yok. Öyle bir şey olsa kavga, dövüş, savaş olmazdı zaten. Seven her insan sevilmez. Siz seversiniz karşı taraf sevmez, karşı taraf sever siz sevmezsiniz falan filan. Karşı taraf merhametli, dostuna sadık olduğu sürece birbirinizi sevebilmeniz mümkün.
Yani karşınızda ; soğuk, itici, canayakın olmayan biri olsa ona bağlanmak, sevmek istemezsiniz ve istemeyiz herhalde. Buna verilebilecek bir örneği çoğu insan hemen her gün yaşıyordur. Mesela ; sabah uyandığınızda açık, güneşli, aydınlık, temiz bir hava beklerken kapalı, sisli, soğuk, kirli bir havanın sizi karşılaması gibidir dostluk. Kimi zaman açık, güneşli. Kimi zaman ise kapalı ve sisli..
Bir de sevdiğiniz insanlara değer vermektir en önemlisi. Fazlasını değil, hak ettiği değeri vermeli karşısındakine insan. Siz fazlasını verdikçe kendi değerinizi kaybedersiniz. Oysa o aslında sizden çalar.
Yanlış anlamayın lütfen, dostluğu kötülediğim yok. Yaşadıklarımdan ufak kesitler aslında bu satırlardaki. İyi bir dostluk için tabii ki değer verebilmek önemlidir. Bunun ben de farkındayım.
Lakin kendi değerinizi kaybedeceğinizi bile bile karşınızdakine gereğinden fazla değer vermeye ne gerek var ?
Tıpkı Atalarımızın da söylediği gibi ?'Her şeyin fazlası zarar.''
Bir başkası için asla kendi değerinizi kaybetmeyin. Çok sevdiğinizi ve sizi hiçbir zaman bırakmayacağını sandığınız dostunuz için bile..
