~meLek~
GalataSaray'ım
" Beni düşünerek yorma kendini "
Kaç geceye hüküm verdik..Kaç saati sevdamız adına kurban ettik..sayısız...Uykuları uyandırıp yıldızların şahitliğinde el ele yürüdük hayatın çileli yollarında. Bazen özlem ile sarıldık birbirimize bazen de sesimizin tok yanında sevdamızın tenhalığını doyurduk..Koştuk zamanın geçmiş sayfasından en geniş yanına. Bize biçilmiş sınırları aşıp hasret yüklü gecelere büründük. Zaman bizim aleyhimize çalışırken gözlerimiz gözlerimize hiç perdelenmedi. Sen benim gözlerimden baktın geceye, ben senin gözlerinden geçtim Cennete..
Yalın ayak bir harfi, devrik bir cümleyi ve belirtisiz bir nesneyi kendimize boyadık. Harf harf büyüdük ve giyindik sevdayı..Acının üzerine devrilmiş cümlelere dönüp mutluluk haklarını hatırlatıp belirtisiz bir nesneye sevdayı öğrettik..
ve de başardık sevgili..Ayrı iki gökyüzüne bakan iki yürekten aynı sevdanın içinde bir cümle olarak kullanıldık sevgili..yan yana duran iki mutluluk..birbirinin kemiklerine sarılmış iki el..
ve de sevdaydık artık..Yol hasrete uzadıkça, biz nefeslerimizi birbirimize yakınlaştırmayı bildik. Sustuklarımızda çoğaldık, yaşadıklarımızda yeniden tazelendik..Kök verdikçe yüreklere, dar bir yataktan doğmuş bir nehre su yolu olduk..ve de mutluluktuk ve sırtlarımıza geçirdiğimiz küfelerin ağzına kadar umutları doldurduk..
Kolay değildi yaşananlar..Yanmaya hazır iki kağıt parçası değildi yüreklerimiz..dikenliydi yollarımız..hiç te kavuşma yazmıyordu yazgımızda..Yalnızlıkta çoğalıp, uzaklığı yakın edecektik biz..Söylenmemiş bir sözün en sonuna gelecek bir noktanın ağırlığı dururken, aramızdaki mesafeleri daralttık.
Sen,Ben..Umut..Mutluluk.Elif... tüm iyilikleri yakın ettik nefesimize..
Safları daralttık ve “ biz “ olduk..
Zor olanı zor kazandık..Sıklaştı adımlarımız bir kere..Ayak sesleri büyüdükçe gecenin içine binlerce durak kurduk..Karanlığa aydınlığı çalan yıldızlara yatak oldu yürek sahnemiz..Terihli trenlere yol verdik gece masallarımızda. Perdeleri kaldırdık, soyunduk acıya ait ne varsa..
Sevdaydık biz.
Bir cümleye emanet edilmiş..
Sınırdışı edilmiş bir hüviyetin eşgali aransa da yüzümüzün coğrafyasında, biz hep sevda yanlısı olduk. Top, tüfek bilmez ellerimize reva görülüp zorla tutuşturulan kan çiceklerini bile hediyeden saydık. Yüreklerine enjekte edilmiş kanları ellerimizle süzerek hayat aşıladık dallarına..Biraz sen biraz benden birşeyler ilave ettik. En mühimmi hayat olduk ölümün kol gezdiği anda..
Hiçbir zaman aynı yolcu listelerinde geçmedi adlarımız..
Aynı duvara yaslanmadı omuzlarımız
velakin
Biz aynı sevdaya yazılandık..
Yaşayanın da yazanın da aynı olduğu bir hikayenin baş kahramanıydık..
.....
Kaç geceye hüküm verdik..Kaç saati sevdamız adına kurban ettik..sayısız...Uykuları uyandırıp yıldızların şahitliğinde el ele yürüdük hayatın çileli yollarında. Bazen özlem ile sarıldık birbirimize bazen de sesimizin tok yanında sevdamızın tenhalığını doyurduk..Koştuk zamanın geçmiş sayfasından en geniş yanına. Bize biçilmiş sınırları aşıp hasret yüklü gecelere büründük. Zaman bizim aleyhimize çalışırken gözlerimiz gözlerimize hiç perdelenmedi. Sen benim gözlerimden baktın geceye, ben senin gözlerinden geçtim Cennete..
Yalın ayak bir harfi, devrik bir cümleyi ve belirtisiz bir nesneyi kendimize boyadık. Harf harf büyüdük ve giyindik sevdayı..Acının üzerine devrilmiş cümlelere dönüp mutluluk haklarını hatırlatıp belirtisiz bir nesneye sevdayı öğrettik..
ve de başardık sevgili..Ayrı iki gökyüzüne bakan iki yürekten aynı sevdanın içinde bir cümle olarak kullanıldık sevgili..yan yana duran iki mutluluk..birbirinin kemiklerine sarılmış iki el..
ve de sevdaydık artık..Yol hasrete uzadıkça, biz nefeslerimizi birbirimize yakınlaştırmayı bildik. Sustuklarımızda çoğaldık, yaşadıklarımızda yeniden tazelendik..Kök verdikçe yüreklere, dar bir yataktan doğmuş bir nehre su yolu olduk..ve de mutluluktuk ve sırtlarımıza geçirdiğimiz küfelerin ağzına kadar umutları doldurduk..
Kolay değildi yaşananlar..Yanmaya hazır iki kağıt parçası değildi yüreklerimiz..dikenliydi yollarımız..hiç te kavuşma yazmıyordu yazgımızda..Yalnızlıkta çoğalıp, uzaklığı yakın edecektik biz..Söylenmemiş bir sözün en sonuna gelecek bir noktanın ağırlığı dururken, aramızdaki mesafeleri daralttık.
Sen,Ben..Umut..Mutluluk.Elif... tüm iyilikleri yakın ettik nefesimize..
Safları daralttık ve “ biz “ olduk..
Zor olanı zor kazandık..Sıklaştı adımlarımız bir kere..Ayak sesleri büyüdükçe gecenin içine binlerce durak kurduk..Karanlığa aydınlığı çalan yıldızlara yatak oldu yürek sahnemiz..Terihli trenlere yol verdik gece masallarımızda. Perdeleri kaldırdık, soyunduk acıya ait ne varsa..
Sevdaydık biz.
Bir cümleye emanet edilmiş..
Sınırdışı edilmiş bir hüviyetin eşgali aransa da yüzümüzün coğrafyasında, biz hep sevda yanlısı olduk. Top, tüfek bilmez ellerimize reva görülüp zorla tutuşturulan kan çiceklerini bile hediyeden saydık. Yüreklerine enjekte edilmiş kanları ellerimizle süzerek hayat aşıladık dallarına..Biraz sen biraz benden birşeyler ilave ettik. En mühimmi hayat olduk ölümün kol gezdiği anda..
Hiçbir zaman aynı yolcu listelerinde geçmedi adlarımız..
Aynı duvara yaslanmadı omuzlarımız
velakin
Biz aynı sevdaya yazılandık..
Yaşayanın da yazanın da aynı olduğu bir hikayenin baş kahramanıydık..
.....
