~meLek~
GalataSaray'ım
Düşüncelerinin tuzağına düşmüşüm. Mayın döşeli tarlalarda dolaşıyorum. Adım atsam korku, beklesem pişmanlık. Yüzleri bitirdim tarihimdeki, iki yüzlerdeyim şahıs zamirlerinde. Hangi harcama kaleminden tükettin beni? Zorunlu tasarruf yolunda şimdi içim sana... Senden kalan artıkları topluyorum, toplamakla da bitiremiyorum unuttuklarını. Hangi enfeksiyonlu ağrı ki bu? Hiçbir ağrı kesici dindirmiyor sızılarımı. Aksine yan etkilerini gösteriyor bünyemde Nekahet dönemim ömrümün sonuna dayanmakta. Rahatsızlığıma bir de F tipi yalnızlığım ekleniyor.
Yastahanede kan tahlilimi veriyorum, analizimde sen çıkıyorsun, normal değerinden bir hayli yükseksin. Halbuki ilk gördüğümde kanım kaynamıştı sana. Sahi kan kaç derecede kaynardı bir ademoğluna? Ben kendi kanını emen bir bittim, yittim. Şimdilerde geri dönüşümü olmayan hislerimin bertaraf yöntemini arıyorum. Son kullanma tarihi geçmiş hüzünler takılıyor boğazıma. Yastahanedeki hekim acıyarak bakıyor yüzsüzlüğüme. Teşhisim konulmuş. Ama ismini yanlış koymuşlar, ciğerimdeki senli yerlere “kanser” dediler.
Ah! zifir saçlarımın beyaz etkisi, beyaz tenimin kara tepkisi; bunu da mı yapacaktın bana? Zaptettin, gasp ettin, en ağrıyan yanımdan darp ettin. Gözümden akanım, ciğerden yakanım; kanser koydular adını. Al işte bendeki öznelliğine bir yeni lakap uyduruldu yine. Beni ihbar eder gözlerimdekiler. Senden öteye gitmez bakışlarım.
Ah! Gözlerimin altındaki morumsuların faili… Tutukla beni gözlerinde, susma hakkımı sun bana. Sana endeksliydi işte iflasım, ancak bu zaman zarfına kadar sığdırabildim sensizliğimi. Teslim oldum yine sana. Şimdi cümlelerine daha çok mayın döşe istersen ve patlat yine ödümü. Yüreğimin parçaları gözlerine sıçrasın. Senden geriye kalanlarda yüreğim artıklarının hademeliğini yaparken, sen de benim yüreğimi topla gözlerinden… Kıymasını çıkardığın yüreğime kıyma artık. Hasta ziyaretlerinde bile adres-sizim…
SAHİ SENSİZLİĞİN KEMOTERAPİSİ BULUNDU MU TIP DÜNYASINDA?!
alıntı
Yastahanede kan tahlilimi veriyorum, analizimde sen çıkıyorsun, normal değerinden bir hayli yükseksin. Halbuki ilk gördüğümde kanım kaynamıştı sana. Sahi kan kaç derecede kaynardı bir ademoğluna? Ben kendi kanını emen bir bittim, yittim. Şimdilerde geri dönüşümü olmayan hislerimin bertaraf yöntemini arıyorum. Son kullanma tarihi geçmiş hüzünler takılıyor boğazıma. Yastahanedeki hekim acıyarak bakıyor yüzsüzlüğüme. Teşhisim konulmuş. Ama ismini yanlış koymuşlar, ciğerimdeki senli yerlere “kanser” dediler.
Ah! zifir saçlarımın beyaz etkisi, beyaz tenimin kara tepkisi; bunu da mı yapacaktın bana? Zaptettin, gasp ettin, en ağrıyan yanımdan darp ettin. Gözümden akanım, ciğerden yakanım; kanser koydular adını. Al işte bendeki öznelliğine bir yeni lakap uyduruldu yine. Beni ihbar eder gözlerimdekiler. Senden öteye gitmez bakışlarım.
Ah! Gözlerimin altındaki morumsuların faili… Tutukla beni gözlerinde, susma hakkımı sun bana. Sana endeksliydi işte iflasım, ancak bu zaman zarfına kadar sığdırabildim sensizliğimi. Teslim oldum yine sana. Şimdi cümlelerine daha çok mayın döşe istersen ve patlat yine ödümü. Yüreğimin parçaları gözlerine sıçrasın. Senden geriye kalanlarda yüreğim artıklarının hademeliğini yaparken, sen de benim yüreğimi topla gözlerinden… Kıymasını çıkardığın yüreğime kıyma artık. Hasta ziyaretlerinde bile adres-sizim…
SAHİ SENSİZLİĞİN KEMOTERAPİSİ BULUNDU MU TIP DÜNYASINDA?!
alıntı
