Elhak tefekkür etmeliyim
İlimsiz ve irfansız nasıl bir izanla yolunda nefeslenmeliyim
Tahkike erişmedikçe hangi şuurla istikametim için eminlik hissetmeliyim
Sinemde ikamet eden her taklidi tashih etmek için, azimden asla vazgeçmemeliyim
İnsan niye sarhoş olur
Ruhundan feragat etmedikçe nahoş tavırların içinde kurur
Edebin lisanını unutur, hoyratça salınmayı marifet sanır, umuttan uzaklaşır
İçinde nefeslendiği lahzada sefilliğini pişkinliğe vurur, içi niye ağlayarak bağırır
Akıl tutulması maksatlıdır
Kendinden geçmek isteyen bir can için nasıl naçarlıktır
Bir sevdanın karasıyla felah mı bulur, mecnunun vecdini neden unutur
Akıl ve idrakin iraden için kurtuluştur, muhakeme etmeyen niçin avare bir kuldur
Gör yürekte ki derin yarayı
Sukut ettiren hicranın sessiz hıçkırıklar yorgunluğunu
Sanki suya hasret korkuyu, aç kalmış nefesin insicamında ki burukluğunu
Ne kadar hissedersen, ihsan üzre feda olmaya meyledersen, gönlün ram olduğunu
Kalbin firkatle dağlanır an
Ne vakit fark edeceksin, görmeye meyledeksin, düşün bak geçiyor zaman
Niye çaresizliğinde yüreğinde hissettiğin hicran, fikretmeye aciz midir oku furkan
Hüzün sahrasında bizar olmak ne büyük ve elemli vicdan,tahkik için uyan ey insan
Çocuğun mecali niye azdır
Yaşlı bir nefes haşyetin ilzamında ruhunda korku yaşamaktadır
Efradı ne işlerle uğraşmaktadır, refikası evlatlarının derdiyle hemhal olmaktadır
İdrak ve irade hangi umudun yolunda itminan olmaktadır, gözyaşları akmaktadır
Niye seçtirdin akla karayı
Fikretmekten yoksun solukların gamını, taam için yarışlarını
Nederler adına salındıklarını, akidesinde ki çok enteresan ve acı veren açmazları
Oysa geriye ne kalmış, ten nasıl yıpranmış, solukları bilmiyor, ferinden uzaklaşmış
Ne hikmetse sigara yakmış
Sanki boşluğun kuçagında zemherinin etkisinde yakarmış
Ne kadar ufku kararmış, bir kelam etsen gözyaşları durmayacak kadar ağarmış
Göçüp giden zaman şimdi kime acıyacak, şahit olan an, irade ve akla bakmayacak
Mustafa CİLASUN
İlimsiz ve irfansız nasıl bir izanla yolunda nefeslenmeliyim
Tahkike erişmedikçe hangi şuurla istikametim için eminlik hissetmeliyim
Sinemde ikamet eden her taklidi tashih etmek için, azimden asla vazgeçmemeliyim
İnsan niye sarhoş olur
Ruhundan feragat etmedikçe nahoş tavırların içinde kurur
Edebin lisanını unutur, hoyratça salınmayı marifet sanır, umuttan uzaklaşır
İçinde nefeslendiği lahzada sefilliğini pişkinliğe vurur, içi niye ağlayarak bağırır
Akıl tutulması maksatlıdır
Kendinden geçmek isteyen bir can için nasıl naçarlıktır
Bir sevdanın karasıyla felah mı bulur, mecnunun vecdini neden unutur
Akıl ve idrakin iraden için kurtuluştur, muhakeme etmeyen niçin avare bir kuldur
Gör yürekte ki derin yarayı
Sukut ettiren hicranın sessiz hıçkırıklar yorgunluğunu
Sanki suya hasret korkuyu, aç kalmış nefesin insicamında ki burukluğunu
Ne kadar hissedersen, ihsan üzre feda olmaya meyledersen, gönlün ram olduğunu
Kalbin firkatle dağlanır an
Ne vakit fark edeceksin, görmeye meyledeksin, düşün bak geçiyor zaman
Niye çaresizliğinde yüreğinde hissettiğin hicran, fikretmeye aciz midir oku furkan
Hüzün sahrasında bizar olmak ne büyük ve elemli vicdan,tahkik için uyan ey insan
Çocuğun mecali niye azdır
Yaşlı bir nefes haşyetin ilzamında ruhunda korku yaşamaktadır
Efradı ne işlerle uğraşmaktadır, refikası evlatlarının derdiyle hemhal olmaktadır
İdrak ve irade hangi umudun yolunda itminan olmaktadır, gözyaşları akmaktadır
Niye seçtirdin akla karayı
Fikretmekten yoksun solukların gamını, taam için yarışlarını
Nederler adına salındıklarını, akidesinde ki çok enteresan ve acı veren açmazları
Oysa geriye ne kalmış, ten nasıl yıpranmış, solukları bilmiyor, ferinden uzaklaşmış
Ne hikmetse sigara yakmış
Sanki boşluğun kuçagında zemherinin etkisinde yakarmış
Ne kadar ufku kararmış, bir kelam etsen gözyaşları durmayacak kadar ağarmış
Göçüp giden zaman şimdi kime acıyacak, şahit olan an, irade ve akla bakmayacak
Mustafa CİLASUN
