Ruhsal Yozlaşma, Genç Yaşta Bunamak

dderya

kOkOşŞ
V.I.P
RUHSAL YOZLAŞMA

Genç yaşta bunayan hastaları inceleyen Morel “ruhsal yozlaşma” kavramını tanımlamıştır. Yozlaşmanın kalıtımı da içine alan bir dizi bedensel ve toplumsal nedenden kaynaklandığı, bunların birbirine eklenerek hastalıklara yol açtığını ileri sürmüştür. Ruh hastalıklarını üç grup içinde toplamış, “sinirli karakter”in kalıtımla gelen bir durum olduğunu kabul etmiş, fobiler ve obsesif-kompulsif nevrozları coşkusal bozukluklar başlığı altında öteki nevrozlarla birlikte üçüncü hastalık grubu olarak saptamıştır.

Valentin Magnan (1835-1916) daha önce Morel tarafından ileri sürülen “ruhsal yozlaşma” anlayışını sürdürmüş ve geliştirmiştir. Ruh hastalıklarını üç büyük grup altında toplayarak, ruhsal yozlaşması olanlarda nöbet nöbet ortaya çıkan hastalıklar arasına fobileri, obsesif-kompulsif nevrozları almıştır Mangan sınıflandırmasında üçüncü grupta yer alan hastalıkları şöyle sıralamıştır:

Şüphe hastalığı, açık ve kapalı yerlerden korkma, alkol içme, yemek yeme saplantısı, yangın çıkarma, yangından korkma, çalma, hırsızlık saplantısı, başkasını ve kendini öldürme saplantısı, düzenli, temiz olma saplantısı, istem, istek dışı hareketler, tikler, Gillet de la Tourette hastalığı, hareketin, jestin, mimiğin tekrarı, cinsel sapmalar, iradenin ortadan kalkması.

özetle, Magnan fobileri, obsesif-kompulsif nevrozları ruhsal yozlaşmanın nöbet nöbet gelen bozuklukları araşma almıştır.


Agorafobi bileşik sözcüğü bir hastalık belirtisi olarak ilk kez 1871’de Westphal tarafından kullanılmış ve sınırları belirlenmiştir. Ancak Westphal'ın agorafobi tanımlamasından bu yana yüzyıl geçmesine karşın bugün bile agorafobi terimiyle tanımlanan ruhsal belirti ya da belirtilerin kapsamı ve sınırı açık ve belirgin değildir.

1964 yılında M. Klein, 1978 yılında K. Goldstein agorafobiyi “korkudan korkma” kavramı ile tanımlamıştır. Bu tip hastaların çeşitE çevrelerde, ortamlarda ortaya çıkması olası ruhsal ve bedensel belirtilerden korktukları için bu ortamlardan bulunmaktan kaçındıkları görüşünü ileri sürmüşlerdir.

1978 yılında R. Hallam, agorafobiyi sıkıntı nevrozundan ayırmaya çalışmış, kaygılı hastalarda çeşitli etken ve nedenlerie ortaya çıkan belirtiler toplamı olarak tanımlamıştır.

1982 yılında, E. Salzman agorafobinin saplantılı, takınaklı düşünceleri olan obsesif insanlarda göründüğüne dikkat çekerek, bu insanların içinde bulunduğu ortamlarda sürekli denetim ve etkinlik yaratma çabası içinde olduklarını, bunu saglayamayacaklarını düşündükleri ortamlardan kaçtıklarını ileri sürmüştür.

1951’de ABD’de yapılan yeni bir sınıflandırmada ruh hastalıkları sekiz grup içinde toplanmış, ikinci grupta psikonevrozlara yer verilmiştir. Bu grupta kaygı, bölünme, parçalanma, fobiler, duygu dönüşümü gibi hastalıklar yanında bedenleştirme belirtileri, ruhsal kaynaklı bedensel hastalıklar, bitkinlik, obsesif-kompulsif tepki, hastalık hastalığı, çöküntü tanımlanmış ve sınıflandırılmıştır.



Ülkemizde 1930’dan 1980’li yıllara kadar etkinliği süren Uzman Aksel smıflandırması ruh hastalıklarının on iki grup içinde toplamış, fobiler, obsesif-kompulsif nevrozlar psikasteni başlığı altında psikonevrozlar grubunda yer almış, bu grupta psikasteniden başka histeriye, nevrasteniye ve sıkıntı nevrozuna da yer verilmiştir.

Mazhar Osman Uzman, 1947 yılında yayınlanan kitabında “Minör Psychose”lar başlığı altında “Hys- teria",, “Anxiety Hysteria“, “Sinir zayıflığı (Neurasthenia) Hnputhenia hastalıklarına yer vermiştir. Psycasthcnia için “Bir nevi obsesyon deliliği” demiştir.

Özcan Köknel, Kaygıdan Korkuya
 
Top