‘Solomon Adası’nda halk ormanın bir kısmını tarımda kullanmak istediklerinde ağaçları kesmezlermiş. Onun yerine ağaçların etrafını sarıp bağırırlarmış, lanet okurlarmış, ağaçlara kötü söz söylerlermiş. Bir kaç güne kalmadan ağaç sararır, kurur, dökülür, ölüp gidermiş.’TaareZameen Par.(2007),(Her Çocuk özeldir)
Bir çocuğun engellerine ne kadar ortak olabilirsiniz ya da engel durumunu ne kadar kabullenebilirsiniz. Ve yahut bir bakışınızın onları derinden etkileyebileceği, üzebileceği, karanlık bir yola doğru sürükleyebileceğini hiç düşündünüz mü? Yukarıdaki olayda olduğu gibi birine zarar vermek; doğrudan olacağı gibi dolaylı olarak da gerçekleşebilir. Önemli olan karşıdaki kişinin sizi algılaması ve farkında olmasıdır. Özel bireylerde toplum tarafından hemen fark edilebilir. Bireylerin bu tür engellere bakış açısı çok önemlidir. Basit bir örnekle açıklamak gerekirse bedensel yetersizliği olan bir bireye, yapılan iş sırasında bırak bunu ben yapayım sen yapamazsın demek aslında temelde iyi niyetli bir davranış olabilir fakat üslubu onların yetersizliğini vurguladığını gösterebilir ya da konuşma bozukluğu olan bir bireyin telaffuz edemediği bir kelimeye gülünmesi onları içine kapanık bireyler yapabilir.
Özel bireyleri anlamak onların dünyalarına ortak olabilmek için başta ailelerin bakış açılarını iyileştirmek gerekiyor. Çünkü bir ailenin en zor kabul ettiği durumların başında geliyor belki engel durumu, bu durumu hata olarak görmek, yapılan günahların bedeli olarak görmek, bu durumun yarattığı öfke, korku, şok gibi durumlara büründürmek ve en sonunda bunu isyankarlıkla bütünleştirmek hem ailede hem de özel bireylerde kalıcı hasarlara neden olabilir.. Toplumun ötekileştirdiği eksik algısı hissettirildiği bir toplumda yaşam alanlarını kısıtlandıran durumlar sergilenirse özel bireylerin mutsuz olabileceği unutulmamalıdır. Çünkü özel bireylerde sevme sevilme kabul görme aidiyet duygusu yoğun bir şekilde hissedilir. Bu bireylerde eğer bu temel duygular karşılanmazsa ve bu durum negatif yansıtılırsa, kendi içine kapanma, umutsuzluk, depresif ve saldırgan tavırlar sergileyebileceği de unutulmamalıdır. Onlara küçük düşürücü sözler, lakaplar takılmamalı ve bu konuda hassas oldukları da unutulmamalıdır. Toplumun onlara yüklemiş olduğu algıda bir eksiklik hissi değil bir tamamlamayıcı hissi geliştirilirse ve küçük sorumluluklar verilirse, değerli bir birey olarak görülmesi sağlanırsa bu onlar için hem pekiştirici hem de onları hayata tutunma konusunda yardımcı olur. .
İzlediğim bir filmde geçen bir replik;
(Black(2006) Hint/Amerikan ortak yapım)
(öğretmen): buda ne, bu çan ne işe yarıyor?
(baba):Onun kimliği! Kaybolursa onu sesinden bulabiliyoruz.
(öğretmen): Çıkarın onu. Çocuğunuzu bir hayvan gibi görürseniz, başkalarının ne yapmasını beklersiniz?
Özel bireylere bakış açımız bu şekilde olmamalıdır. Çünkü Engel sorunu yaşayan bir insanın ellerinden tutmak onlarla gülebilmek sevinçlerine, gözyaşlarına ortak olmak, engellerini engelsizlik olarak karşılamak ve onları kucaklayabilmenin verdiği hazzı yakalayabilmek gurur vericidir. Özel bireyler özeldir
Osman DAĞTEKİN
Psikolojik Danışman
Bir çocuğun engellerine ne kadar ortak olabilirsiniz ya da engel durumunu ne kadar kabullenebilirsiniz. Ve yahut bir bakışınızın onları derinden etkileyebileceği, üzebileceği, karanlık bir yola doğru sürükleyebileceğini hiç düşündünüz mü? Yukarıdaki olayda olduğu gibi birine zarar vermek; doğrudan olacağı gibi dolaylı olarak da gerçekleşebilir. Önemli olan karşıdaki kişinin sizi algılaması ve farkında olmasıdır. Özel bireylerde toplum tarafından hemen fark edilebilir. Bireylerin bu tür engellere bakış açısı çok önemlidir. Basit bir örnekle açıklamak gerekirse bedensel yetersizliği olan bir bireye, yapılan iş sırasında bırak bunu ben yapayım sen yapamazsın demek aslında temelde iyi niyetli bir davranış olabilir fakat üslubu onların yetersizliğini vurguladığını gösterebilir ya da konuşma bozukluğu olan bir bireyin telaffuz edemediği bir kelimeye gülünmesi onları içine kapanık bireyler yapabilir.
Özel bireyleri anlamak onların dünyalarına ortak olabilmek için başta ailelerin bakış açılarını iyileştirmek gerekiyor. Çünkü bir ailenin en zor kabul ettiği durumların başında geliyor belki engel durumu, bu durumu hata olarak görmek, yapılan günahların bedeli olarak görmek, bu durumun yarattığı öfke, korku, şok gibi durumlara büründürmek ve en sonunda bunu isyankarlıkla bütünleştirmek hem ailede hem de özel bireylerde kalıcı hasarlara neden olabilir.. Toplumun ötekileştirdiği eksik algısı hissettirildiği bir toplumda yaşam alanlarını kısıtlandıran durumlar sergilenirse özel bireylerin mutsuz olabileceği unutulmamalıdır. Çünkü özel bireylerde sevme sevilme kabul görme aidiyet duygusu yoğun bir şekilde hissedilir. Bu bireylerde eğer bu temel duygular karşılanmazsa ve bu durum negatif yansıtılırsa, kendi içine kapanma, umutsuzluk, depresif ve saldırgan tavırlar sergileyebileceği de unutulmamalıdır. Onlara küçük düşürücü sözler, lakaplar takılmamalı ve bu konuda hassas oldukları da unutulmamalıdır. Toplumun onlara yüklemiş olduğu algıda bir eksiklik hissi değil bir tamamlamayıcı hissi geliştirilirse ve küçük sorumluluklar verilirse, değerli bir birey olarak görülmesi sağlanırsa bu onlar için hem pekiştirici hem de onları hayata tutunma konusunda yardımcı olur. .
İzlediğim bir filmde geçen bir replik;
(Black(2006) Hint/Amerikan ortak yapım)
(öğretmen): buda ne, bu çan ne işe yarıyor?
(baba):Onun kimliği! Kaybolursa onu sesinden bulabiliyoruz.
(öğretmen): Çıkarın onu. Çocuğunuzu bir hayvan gibi görürseniz, başkalarının ne yapmasını beklersiniz?
Özel bireylere bakış açımız bu şekilde olmamalıdır. Çünkü Engel sorunu yaşayan bir insanın ellerinden tutmak onlarla gülebilmek sevinçlerine, gözyaşlarına ortak olmak, engellerini engelsizlik olarak karşılamak ve onları kucaklayabilmenin verdiği hazzı yakalayabilmek gurur vericidir. Özel bireyler özeldir
Osman DAĞTEKİN
Psikolojik Danışman
