2- KADILARDA DERECE ve TAYİNLERİ:
Devlet-i Aliyye-i Osmaniye'de kadıların tahsiline ve yetiştirilmesine çok büyük ehemmiyet verilmiştir. Tahsilsiz Sadrazam dahi olunabilirdi. Fakat en küçük kazaya kadı olunamazdı.
Devlet-i Aliyye-i Osmaniye'de kadılar, medresenin yüksek derecelerinden Medresetül-Kuzât'tan mezun olmaları şarttı.4 Medresetü'l-Kuzât'tan mezun olan kadı adayı, kazasker di-vanında bir nevi staj gördükten sonra ancak kadı olarak tayin edilirdi. İsteyenler ise bir müddet müderrislikleri sırasında derecelerine göre kadılığa getirilirdi.
Kadı tayini 14. ve 15. yüzyıl Divân-ı Hümâyûn toplantılarında Rumeli ve Anadolu kazaskerlerinin arzı ve padişahın onayı ile olurdu. Bu şekil Fatih devrinden itibaren özellikle divan toplantılarında vezir-i a'zamın başkanlığında toplanmaya başlanmasından sonra değişmiş ve kadı, kazaskerlerin teklifi ile vezir-i a'zam tarafından tayin edilmeye başlanmıştır. Dereceleri itibarı ile kadıların sınıflandırılması de şu şekildedir: Kadılar önce "Mevleviyet" denilen büyük kadılıklar ve kaza kadılıkları olmak üzere iki gruba ayrılır.
a) Mevleviyet Kadıları, büyük ve mühim eyaletlere, vilayetlere ve bazı sancaklara tayin edilirdi. Aldıkları maaş itibarı ile mevleviyet kadıları iki kısma ayrılıyordu.
Birincisi; üçyüz akçe yevmiyeli mevleviyet kadıları. Bunlara "Devriye Mevalisi" de denirdi ve mevleviyetlerin en düşük derecesindendi.
İkincisi; yevmiyesi daha yüksek olan mevleviyet kadıları idi ve en yüksek derecesi beş yüz akçe yevmiyeli mevleviyet makamıdır.
Şimdi mevleviyetlerin kendi aralarındaki derecelerini sıralayalım.
1- Rumeli Kazaskerliği: Mevleviyet kadılıklarının en yüksek derecesi idi.
2-Anadolu Kazaskerliği.
3- İstanbul Kadılığı: Kendisine "İstanbul Mollası" da denirdi. Taht Kadılıklarının en yükseği idi. Bazen Divân toplantılarına da katılırdı.
4- Harameyn Mevleviyeti: Mekke ve Medine kadılığı demekti.
5- Bilad-i Hamse Mevleviyeti: Edirne, Bursa, Şam, Mısır Filibe mevleviyet kadılıklarıdır.
6- Mahreç Mevleviyeti: Kandiye, Halep, Eyüp, Selanik, Yenişehir, Galata, Sofya, Trabzon, Girit kadılıklarıdır.
7. Devriye Mevleviyetidir: Bağdat, Antep, Bosna, Erzurum, Maraşs Trablusgarb, Beyrut, Diyarbakır, Rusçuk, Adana, Çankırı, Van kadılıkları.
8- Paye-i Mücerrede Sahipleri İzmir ve Edirne kadılıkları.
Kaza kadılıklarına gelince: Kaza kadılıklarının en yüksek derecesine Sitte veya Eşref-i Kuzât veya yüz elli akçeli kadılık denirdi. Kaza kadılıklar iki gruba ayrılıyordu.
a- Rumeli Kaza Kadılıkları: Cinad, Eğri, İnebahtı, Salise, Saniye, Rabia, Hamise, Karibi, A'la, Sitte-Mısır.
b- Anadolu Kaza Kadılıkları: Tasia, Samine, Sabia, Sadise, Hamise, Rabia, Salise, Saniye, Musul ve Sitte-Mısır.
Bunların dışında fevkalâde hallerde memleketin asayişini temin için toprak kadıları adıyla seyyar kadılar, dava ve şikâyetleri dinlemek üzere merkezden görevlendirilen Mahayif Müfettişleri de mevcuttu.6
Kadılık müddeti devirlere göre 18 aydan 3 seneye kadar değişmiştir. Sürelerini dolduran kadılar ma'zul olarak bir üst dereceye yükselmek için sıra beklerlerdi. Bu müddet zarfında İstanbul'a gelirler ve kazasker dairesine devam edip, tecrübe kazanır, sırası gelince derecesine uygun tayin olunurdu. Şayet bir kadılığa birden fazla aday çıkarsa imtihan yapılır ve en ehil olan tercih edilirdi.
İşte, başta da belirttiğimiz gibi Osmanlı adalet sisteminde kadılık müessesesi bu kadar teşkilâtlı ve bu kadar ehemmiyet arz etmektedir. Bundan da Osmanlı'nın ne kadar adalete ehemmiyet verdiğini anlıyoruz.